EVC Edamse Voetbal Club
Was tas
“Was tas vergeten” stond er in de app namens de vader van Sophie. Sommigen dachten dat hij de voetbaltas was vergeten, anderen wisten dat het de wastas was, onze schatkist met de rood-groene EVC uniformen, onontbeerlijk bij het bestrijden van ons probleem van vanochtend in de polder, ME1 van de SV Beemster in Middenbeemster. De tas kwam net op tijd en onze meiden verschenen in onze oorlogskleuren aan het begin van de wedstrijd.
Het begin was veelbelovend: Caroline speelde op links drie spelers voorbij. De toon was gezet.
Bij Beemster speelde een speler mee die groter, sneller en krachtiger was dan alle andere spelers. ‘Zij’ oogde als een jongen in alle opzichten en ze scoorde : 1-0
Edamse ouders, die eerder nog grapten over de ’transgender’ die meedeed, spraken nu van “diskwalificatie” en “een jongensgoal telt niet”
De zon begon te schijnen en dat gold ook voor het spel van EVC. Sophie had een rush langs de lijn, haalde de achterlijn. Kwam een keer kansrijk voor de keeper, maar de bal kwam verkeerd voor haar voeten.
Het spel golfde heen en weer. Maren, nog maar twee weken bij het team, rende als een bliksemschicht over het veld en bleek tweebenig: behalve haar sterke linkerbeen kan ze ook schieten met rechts! En Jasmijn was zó belangrijk in deze fase: ze trad elke doorgebroken tegenstander onbevreesd tegemoet en pakte eenvoudig de bal af. Het bleef 1-0 tot de rust.
In de rust kregen we koffie geserveerd in aardewerken kopjes van DE. En er was zelfs cappucino. Toch beter dan de soms halflauwe bakkies troost die we vaak krijgen bij andere clubs, geserveerd in karton of plastic bekertjes.
De tweede helft was nog maar net begonnen toen Caroline neerging. Haar lange donkerblonde haren kleurden mooi op het donkergroene kunstgras. De scheidsrechter legde even het spel stil. Caroline stond op, wreef over haar knie en meldde zich bij de sprongbal.
Een speler van de Beemster liet een gilletje klnken, van schrik, steeds als ze gepasseerd werd. Geamuseerd keken we elkaar aan: bij jongens- en mannenvoetbal wordt niet gegild, hooguit gevloekt.
Beemster drong aan, kwam voor de goal en schoot. In 1e instantie keerde Lisa het schot en was kansloos in 2e instantie. 2-0.
Kansen keerden. Caroline en Sophie vonden elkaar en lieten zien hoe gevaarlijk ze dan zijn: werd het schot van Carolien nog gekeerd, Sofie pakte handig de afvallende bal en
scoorde: 2-1. EVC bleef aandringen en er volgde een corner. Alle 8 spelers werden naar voren gedirigeerd. Sofie legde aan voor de corner en wij maakten ons op voor een sensatie.
Van een sensatie kwam het niet: uit de uitbraak na de corner scoorde Beemster 3-1.
Jammer, wij vonden het net leuk worden.
In de laatste fase van de wedstrijd moesten we turen tegen de zon in; de bal bleef veel op de helft van EVC.
Na het sportieve afscheid (zie foto’s) kijken we terug op ons avontuur in de polder met een mooi veld, goede koffie en een wedstrijd waarin onze meiden weer gegroeid zijn. Het is een kwestie van tijd voordat ze ook gaan winnen, want zoveel is zeker: dit team heeft veel potentie!