EVC Edamse Voetbal Club
TOS ACTIEF VR1 – EVC VR1 1-2 (0-2)
Om 17.00 uur werd er afgetrapt op een kunstgrasveld van het Amsterdamse Tos Actief. Met maar liefst vier junioren in het veld en een gemiddelde leeftijd van 21,5 jaar speelde EVC tot nu toe haar beste wedstrijd van deze competitie. Zelden werden ballen door de lucht gespeeld. Combinatie voetbal over de grond was aan de orde van de dag en dat maakte het voor iedereen prettig om te voetballen en voor de trainers en publiek een lust voor het oog om naar te kijken. Door het gemis van iets teveel voorhoede speelsters werd er gespeeld in een 1.4.4.2 systeem en omdat Tos Actief met drie middenvelders speelde had EVC het middenveld in handen. Als de bal in bezit van onze twee vrouws voorhoede was dook er om en om een centrale middenvelder op in de spits en schoof er om en om een centrale verdedigster door naar het middenveld. Op deze manier wisten wij de nummer drie van de ranglijst, zeker de eerste helft, onder bedwang te houden en zelf veel gevaar te stichten. Viola Kemper organiseerde als een echte routinier de defensie en Anne Prinsze (13) vrat de spits bijna letterlijk op en speelde of ze al jaren in dit team thuis hoort. Ook backs Milly Eeltink en Roos de Groot werden zelden gepasseerd en als zij de bal veroverden was de voortzetting ook grotendeels prima verzorgd. Het middenveld leek al jaren in deze samenstelling te spelen, want Nina de Groot (15), Daphne de Groot (15), Marieke van Straaten en Daniëlle Kalk vonden elkaar bijna blindelings. Hieruit blijkt toch wel dat talent en een goede trainingsopkomst zijn vruchten begint af te werpen. Door het elkaar in de voeten spelen en geen blinde ballen naar voren hengsten kwamen spitsen Vérouschka Petrovic en Noah Suurmond (14) veel in balbezit en konden zij hun acties maken. Halverwege de eerste helft zou EVC de leiding nemen. Door een zeer sterke duelwinst van Daphne kwam Roos in balbezit en bediende Marieke. Onze captain soleerde door de defensie en liet met een mooi schot de keepster vissen, 0-1. Maar ook Tos Actief speelde een puike partij en leek de gelijkmaker te scoren, maar deze werd door de goed fluitende arbiter, op aanraden van onze vlaggende trainer Klaas-Jan, geannuleerd wegens het terugkomen uit buitenspel positie. Even later werd Vérouschka weer eens zuiver aangespeeld. Met een mooie beweging zette zij een verdedigster opzij en wist daarna met haar mindere linkerbeen de rechter benedenhoek te vinden, 0-2. Een schitterende pass van Daniëlle bracht Daphne in kansrijke positie. Zij probeerde de bal te controleren, maar door het vele effect lukte dit niet. De bal ineens op de slof nemen was wellicht een betere optie geweest. Een gouden of een ijzeren. De bal dwars door het net of een argeloze schaatser van de Jaap Eden baan afschieten. Tegen de rust werd Tos Actief iets sterker en dat leidde tot enkele kansen. Maar met een paar schitterende safes van Suzan Kaars en met lijf en leden verdedigen van de eerder genoemde defensie werd deze fase zonder schade doorstaan. Vlak voor de thee zou de stand nog mooier hebben kunnen worden. Maar het prima doelpunt van Vérouschka werd alsnog afgekeurd wegens een vermeende handsbal van Daniëlle voorafgaand aan de situatie.
In de tweede helft was het een zeer gelijkopgaande strijd en liet Tos Actief ook even zien dat zij over een paar prima speelsters beschikken en het combinatie voetbal beheersen. Na een kwartier viel de aansluitingstreffer. Een werkelijk subliem afstandsschot was zelfs Suzan te machtig, 1-2. Het was keihard knokken om het bloed ruikende thuisteam van het scoren af te houden, maar EVC wist goed stand te houden en door kalm en beheerst te blijven uitverdedigen bleven wij lang in balbezit en konden er tegenstoten geplaatst worden. Na een slippertje van de keepster leek Noah de beslissing te kunnen forceren, maar onder druk was de hoek te moeilijk om het net te vinden. De vermoeidheid begon toe te slaan en ook diverse pijntjes werden voelbaar. Twintig minuten voor tijd moest Milly met een lichte blessure noodgedwongen het strijdtoneel verlaten en daardoor werd de gemiddelde leeftijd weer iets lager, want zij werd vervangen door Annabel Wansink (16). Qua voetbal capaciteiten komt zij nog iets te kort ten opzichte van de overige speelsters, maar haar vechtlust is enorm en daarom was zij een welkome invalster. Ook een compliment aan verzorgster Greet, die met haar liefdevolle en effectieve behandelingen alle speelsters de mogelijkheid bied om het negentig minuten vol te houden. Want de laatste minuten moesten echt overleefd worden door 100% inzet en overtuigend verdedigen. Dit lukte en zo zou EVC een geweldige overwinning boeken. Iedereen bleef in positie, gedisciplineerd en taken uitvoerend. Wat een mooie wedstrijd om naar te kijken. En zoals de vrouwenvoetbal journalist altijd door de telefoon tegen trainer Rolph zegt als hij meldt dat hij met meerde jeugdspeelsters heeft gevoetbald : “daar wordt het team over het algemeen niet zwakker van toch”? En dat is zo. Als dit soort talentvolle meiden over korte tijd zouden doorstromen naar de dames kan er een fantastisch VR1 team worden geformeerd en zelfs een leuk tweede team.
Rolph