EVC Edamse Voetbal Club
DIEMEN VR1 – EVC VR1 3-3 (0-1)
Op het kustgras in Diemen werd de beste wedstrijd van EVC in dit seizoen, tot nu toe, gespeeld. Zeer sterk verdedigen en opbouwen van Melissa Sluiman, Brenda Eeltink, Janna Groes en Milly Eeltink zorgden ervoor dat de blauw/witten niet tot scoren konden komen en EVC veelvuldig in balbezit bleef. Ook op het middenveld hadden wij de touwtjes in handen en kon de voorhoede aan het werk gezet worden. In het eerste half uur was het smullen geblazen voor het vele Edammer publiek en was EVC heer en meester. Het was alleen jammer dat het krachtsverschil niet kon worden uitgedrukt in meerdere doelpunten. En natuurlijk waren er wel doelpogingen, corners en goede steekpasses, maar de keepster zou zich ontpoppen tot beste speelster van de thuisclub, terwijl zij slechts drie turven hoog was.
Maar toch zouden wij dan eindelijk verdiend op voorsprong komen. Een strakke pass van Irene Tol bereikte Selma Evrengün, die vervolgens Vérouschka Petrovic wist te vinden. Op het randje van de zestien en zwaar gehinderd door een verdedigster, wist Vérouschka met een droge knal de bovenhoek te vinden, 0-1. En de druk op Diemen bleef groot, mede door prima spel op het middenveld van jeugdige invalsters Daphne de Groot en Anne Prinsze. Maar je kan vaak niet de hele wedstrijd domineren en kwamen de gastvrouwen het laatste kwartier beter in hun spel. Dit had ook te maken met wat slordigheidjes aan EVC zijde. In deze fase viel ook nog eens Marieke van Straaten met een lichte blessure uit en had de coach maar weer eens een debutante uit de hoge hoed getoverd. Deze zeer jonge Noah Suurmond was uiteraard zenuwachtig en wat onwennig en werd door omstandigheden op de voor haar vreemde positie van linkshalf geposteerd. En omdat EVC de grip een beetje kwijt was kon zij zich ook niet echt onderscheidden. Het was uiteindelijk aan keepster Suzan Kaars te danken dat wij met deze magere voorsprong de theepauze bereikten. Met enkele fabuleuze reddingen, waaronder een bal die via haar vingertoppen de lat toucheerde, wist Suzan haar doel schoon te houden.
Vérouschka had wegens andere verplichtingen het speelveld verlaten en werd vervangen door rechtshalf Kelly Groot. Hierdoor verhuisde Daphne naar de spitspositie. In deze tweede helft ging het spel wat meer gelijk op. Het was een heerlijk duel om naar te kijken en het geluk, dat ons tot nu toe ontbeert, leek ons dan eens toe te lachen. Na een prima aanval over links werd de bal teruggelegd op de weer in het veld staande Marieke en met een strakke schuiver vond zij het gaatje tussen paal en keepster, 0-2. Daphne was steeds aanspeelbaar en hield de bal goed vast, waardoor ook de steeds mee opkomende Anne twee doelpogingen kon plaatsen. Ondertussen kwam EVC goed weg toen een vrije trap van Diemen buiten het bereik van Suzan op de lat plofte. Even later leek de Edammer equipe het duel definitief in haar voordeel te beslissen. Met een prachtige boogbal liet Selma de kleine keepster kansloos, 0-3. Dit deed de technische staf besluiten om de op de bank zittende Elke Oudejans, Debby van den Berg en opnieuw Noah, aan een warming-up te laten beginnen. Maar met nog zestien minuten op de klok wist Diemen een tegengoal te produceren en mocht dit drietal, helaas voor hen, het trainingspak aanhouden. Slordig balverlies in een veelbelovende aanval leidde deze tegentreffer in. Heel EVC was in voorwaartse beweging en met een lange pass werd de spits gevonden. Suzan dwong haar naar de buitenkant en er leek geen vuiltje aan de lucht, maar na een wonderlijke pirouette op de achterlijn wist zij als nog de bal in de korte hoek te prikken, 1-3. Het broodnodige geluk leek ons weer eens te hebben verlaten, want Milly sneed de lijn af naar de vrij staande rechtsbuiten bij een snoeiharde voorzet en kreeg de bal ongelukkig op de knie, waarna deze in het eigen doel verdween, 2-3. De mooie zege op het sterke Diemen zou ons dan toch niet alsnog door de neus geboord worden? Jawel hoor. In de slotminuut besloot de arbiter een dubieuze corner aan de thuisploeg te geven. Maar liefst eenentwintig personen bevolkten ons strafschopgebied en met een wanhoopspoging probeerde Brenda de hoge bal uit de doelmond te werken. Zij raakte de bal echter verkeerd en met een tweede eigen doelpunt kwam er dan toch een 3-3 eindstand op het scorebord te staan. EVC voelde dit terecht aan als een nederlaag na deze ijzersterke wedstrijd. Maar als we de positieve punten eruit halen, bied dit veel vertrouwen voor de rest van de competitie.
Rolph