EVC Edamse Voetbal Club
EVC VR1 – SWIFT VR1 0-0
Een late thuiswedstrijd op het A veld met de lichtmasten aan. Voor het duel van start ging maakte onze teamfotograaf Robert Petrovic een mooie teamfoto en tijdens de wedstrijd zou hij nog vele actie plaatjes schieten. Er waren, door een lange lijst van geblesseerden, tien vaste speelsters beschikbaar en de VR2 moest zelf spelen. Maar de jeugd bracht uitkomst.
De ook afwezige leider Gertjan Nordmann werd vervangen als assistent arbiter door Peter Suurmond en zo kon arbiter Edwin Schans het beginsignaal geven. Met lichte rugklachten deed Noah Suurmond het verzoek aan de trainer (die om onduidelijke redenen met “dove” en “ouwe” wordt aangesproken tegenwoordig) om in de wissel te beginnen en daardoor stond debutante Naoual Yachou samen met Brenda Oudejans (voorheen Eeltink voor de lezers), Annicka Kuipers en Roos de Groot in de defensie. Er werd uitstekend verdedigd en ook Fenna Swier liet zich niet onbetuigd met een aantal prachtige reddingen.
De links op het middenveld debuterende Denise Latdorp was sterk aan de bal en wist regelmatig haar linksbuiten spelende nicht Kim Bakker te bereiken, die een aantal crossballen op maat af leverde, maar de sterke en snelle defensie van Swift wist steeds tijdig in te grijpen. De andere middenvelders, Daniëlle Kalk en captain Nina de Groot, verdedigden goed mee en leverden een paar passes af, waarvan Sam Hennis en Vérouschka Petrovic net niet wisten te profiteren. Het spel ging redelijk gelijk op en beide defensies en keepsters wisten van geen wijken, dus een brilstand bij de rust.
In de tweede helft werd Noah in de voorhoede geposteerd en nam debutante nummer drie, Jamila Yahou, voor ruim een half uur de plek in van Denise. Ongeveer een zelfde spelbeeld met wel mogelijkheden, maar geen extreem grote kansen voor beide teams. Een kwartier voor tijd leek EVC alsnog stiekem de zege te gaan pakken, maar een vlammend schot van Vérouschka vloog net over en de grabbelende Amsterdamse doelvrouw had even later geluk dat Sam uit een lastige hoek de bal net naast schoof. Maar ook Swift had de overwinning nog kunnen pakken, ware het niet dat Fenna met gevaar voor eigen leven vol het duel in de lucht aanging met de spits en daarbij een kopkans kon verijdelen, hierbij zelf overigens wel een beetje dizzy achterblijvend. Maar de wonderspons, met liefde gehanteerd door de trainer, deed wat hij doen moest en de strijd werd hervat. Uiteindelijk bleef het bij 0-0 en daar konden beide teams achteraf wel mee leven.
Voor ons momenteel zo geplaagde team was het lekker dat we een keer zonder tegentreffers het veld af liepen en het eerste punt van het seizoen konden pakken. Na afloop werd er in de kantine gezellig gegeten met het hele team, inclusief de geblesseerden en blijkt de sfeer in de ploeg nog steeds prima te zijn.
Rolph