EVC Edamse Voetbal Club
DSS VR3 – EVC VR1 13-0 (5-0)
Uit tegen de koploper, die minimaal twee klassen hoger zou moeten spelen. Een verplicht nummer dus. Van te voren weten dat je verliest, dus gewoon lekker voetballen en je niet druk maken over de einduitslag. Zoals bijna gewoonlijk moest ons team weer aangevuld worden met meiden uit diverse jeugdteams. De vooruitzichten voor deze middag waren toch al dramatisch, dus kon er nog wel wat ellende bij. Eenmaal in Haarlem gearriveerd was de vraag wie de kledingtas eigenlijk had. Na even terugdenken tot half december bleek de tas bij trainer Rolph in de schuur te staan. In principe wel de schaamte en excuses van de trainer, maar toch ook enkele verzachtende omstandigheden omtrent deze situatie. Deze teamkoffer hoort daar eigenlijk helemaal niet te staan en onze trainer had weer veel te veel aan zijn hoofd, want hij wordt bijna wekelijks opgezadeld met het oplossen van personele problemen rond diverse meidenteams, waardoor hij ook zijn taak als trainer op donderdag zelden normaal kan uitvoeren. Gelukkig was trainer Klaas-Jan, zoals altijd, zeer goed bij zinnen en kreeg hij het voor elkaar, om met medewerking van zeer behulpzame DSS mensen, in zeer korte tijd een volledig tenue bij elkaar te scharrelen. Rood/groen speelde dus vandaag in wit/zwart.
Door al dit gedoe begon de wedstrijd tien minuten later, maar ook hier werd geen probleem van gemaakt door de sportief meedenkende en goed fluitende arbiter. Maar het kon allemaal nog erger. De zeer sterk in de defensie spelende invalster Anne Prinsze moest wegens andere verplichtingen weg in de rust, Selma Evrengün staakte al voor de rust de strijd door een blessure en Daniëlle Kalk bleef na de thee ook achter in de kleedkamer, omdat zij plotsklaps erg ziek werd. Dus met tien speelsters werd aan de tweede helft begonnen.
In de eerste helft werd door geconcentreerd verdedigen van Viola Kemper, Milly Eeltink, Melissa Sluiman en Anne vrij lang stand gehouden. Maar toen keepster Suzan Kaars dan na een ruim kwartier toch geklopt werd was het hek van de dam. DSS liep uit naar een 5-0 voorsprong. Toch kon EVC tegen deze veel te sterke ploeg heel af en toe lichtelijk gevaar stichten. Nikki Pletinckx en debutante Paola van Daalen (MA1) knokten zich een slag in de rondte en wisten enkele bruikbare passes richting de twee mans voorhoede te verzenden. Maar dit leverde weinig op, want ook de verdedigende kwaliteit van DSS was groot.
Het werd dus een soort van schiettent in het tweede bedrijf. Maar een compliment aan de dames van EVC, want de sfeer bleef goed in het team en het bleef ook sportief. Met de regelmaat van de klok werd de score opgevoerd en werd het eindsignaal bereikt met een stand van 13-0. Goed om te constateren was de inzet en het enthousiasme van Debby van den Berg en invalster Annabel Wansink (MA1). Toch had EVC op de valreep de eer kunnen redden. Een prachtig aangesneden vrije trap van Marieke van Straaten bracht Vérouschka Petrovic in kansrijke positie, maar de vrijwel werkeloze keepster wist redding te brengen.
Snel vergeten en volgende week een normale tegenstander van ons eigen 4e klasse niveau. Na de wedstrijd weigerde onze onvolprezen leidster Greet het borgbedrag voor de kleedkamer sleutel aan te pakken, want zij vond dat als waardering voor de medewerking en de te maken waskosten van het geleende tenue wel op zijn plaats. Dit leverde weer veel respect op van de wedstrijdsecretaris van DSS en deze vriendelijke man, met de sjaal van zijn club om de nek, bood ons spontaan een bon aan voor een grote schaal met bittergarnituur. Hier maakten wij dankbaar gebruik van. Zo kan voetbal en alles eromheen dus ook beleefd worden. Zo zou het ieder week moeten. Zowel uit als thuis.
Rolph