EVC Edamse Voetbal Club
EVC 45+ 1 – DE RIJP 45+ 1
De insteek vandaag was het niet willen dragen van de rode lantaarn. En daar moest concurrent voor degradatieplaats nummer 1, De Rijp, het slachtoffer van gaan worden. Er was dus hoop op de drie punten tegen een team van ongeveer gelijkwaardig niveau, maar zo dacht onze opponent er ook over. Zonder onze exotische ster, de salsa boy en de klaprozenkoning werd geconcentreerd aan het duel begonnen. Er werd niet als idioten naar voren gedraafd, maar rustig opgebouwd en gewacht op de te ontstane ruimtes en foutjes aan de zijde van de tegenstander. Een mooie pass van Hansie Hansie leidde een snelle aanval in. Een prima voorzet (van wie weet ik niet, het ging zo snel) werd bij de tweede paal in het net gedrukt door Wouter, 1-0.
Even later ging laatste man Douwe mee naar voren en met een mooie sleepbeweging (op getraind in “Huize Mirjam” waarschijnlijk) legde hij zowel een verdediger als de keeper in de luren, 2-0. Ondertussen had een voorwaartse van De Rijp getracht een scene uit het Zwanenmeer na te doen, derhalve een hoge bal in te houden nabij onze achterlijn. Dit ging uiteraard fout en de schuld van de pijnlijke knie die daarop volgde werd gegeven aan het slecht gemaaide kunstgras, of zoiets. Dezelfde speler had fiducie in een lange bal, maar werd in kansrijke positie aangetikt door Douwe. Als een volleerd toneelspeler greep hij naar zijn knie en rolde ettelijke malen schreeuwend over de grond. Als er geen hek met reclameborden had gestaan was hij zo de tribune ingerold. Iedereen schrok zich een hoofddoekje, maar er trad een razendsnelle genezing op toen de man werd beticht van enige aanstellerij en er een sprint naar de dader volgde.
De foutloos fluitende Jack B. bedaarde de gemoederen en plaatste de bal zeer terecht op de niet aanwezige penaltystip. De bal werd keihard in de uiterste benedenhoek geplaatst, keeper Rolph zat er nog wel aan, maar niet voldoende, 2-1.
Brokkenpiloot Paul-Jan liep in de voorhoede te kuieren alsof hij op de markt liep, volledig verscholen tussen de verdedigers. Op een gegeven moment stond hij zowaar helemaal vrij en wilde Hansie Hansie hem inspelen, maar met een duidelijk “nee, nee, nee” en armgebaren alsof hij een vliegtuig binnenloodste, wees hij deze unieke mogelijkheid op balbezit af.
Een enorme kans om de voorsprong te verruimen werd vakkundig om zeep geholpen. Dorus joeg de bal over het vangnet en als de kantine deur had open gestaan, was het speeltuig achter de bar beland. Even later wist dezelfde grijze eminentie alsnog op beheerste wijze de marge op twee te brengen en zo gingen we met 3-1 aan de thee.
De tweede helft bood eenzelfde spelbeeld. Maar EVC maakte het zichzelf lastig doordat een zeldzame communicatiestoring tussen Rolph en Douwe pardoes werd afgestraft, 3-2. Dit bracht enige frustratie met zich mee en dat werd geuit door Dorus, die een tegenstander min of meer onopzettelijk met de hand in het gezicht raakte. Deze met een staartje getooide speler wees Dorus nog eens duidelijk op zijn door een speling van de natuur te groot gevormde handen door “wat heb jij een grote klauwen” te roepen. Een wethouder is natuurlijk niet gediend van het openlijk uiten van opmerkingen over zijn handicap en zo moest arbiter Jack opnieuw ingrijpen. Daarna zorgden badmeester Henk, de steeds opkomende leider/speler Peter en de vloekwoorden uit de hockeywereld uitkramende Peek ervoor dat de defensie grotendeels gesloten bleef. Er waren nog slechts twee magistrale reddingen van Rolph voor nodig om EVC op de been te houden. Na een mooie pass van Tjeerd was het Jack Tinder, die de 4-2 op het scorebord zette (op het veld scoort hij makkelijker dan in de bioscoop) en zo pakte de rood/groene allstars een verdiende zege.
De ballenvanger