EVC Edamse Voetbal Club
EVC MO19-1 – EGMONDIA MO19-1 : 10-2 (7-2)
Deze wedstrijd stond in het teken van door winst in de top 3 komen, de comeback van de aan haar knie geopereerde Sam Hennis, het eindelijk maken van de teamfoto en een unieke gebeurtenis. We begonnen even later, vanwege hevige regenval, maar voor de rest bleef het droog. En het vele publiek kon weer genieten van goed spel en veel doelpunten.
In de beginfase was het al raak. Sam controleerde de bal in de zestien en bereikte Nina de Groot, die op haar beurt Kim Bakker een bijna niet te missen kans bood, 1-0. De meiden uit Egmond zochten echter ook steeds de aanval en na een schot, dat goed gekeerd werd door Fenna Swier, kon een voorwaartse de 1-1 in het doel werken. Maar toen begon het bij EVC echt goed te draaien en de nieuwe voorsprong liet niet lang op zich wachten. Een vrije trap werd door Kim B. in de doelmond geslingerd, waarna Sam de bal kaatste op de inkomende Daphne de Groot. En met een mooi schot hoog in de touwen was het 2-1. Met prima spel stuurden onze meiden Egmondia van het kastje naar de muur en was het de behendige Famke Stuijt, die de 3-1 met een geplaatst schot op het scorebord zette.
Invalster Vérouschka Petrovic liet meteen van zich horen en zien en schoot de 4-1 in het net. Ondertussen probeerde de tegenstander de stand iets draaglijker te maken, maar met Roos Nordmann, Iris Taam, Femke Wijnandts en de prima invalster Patricia Molenaar in de defensie was er geen doorkomen aan. De rust was nog niet in zicht, dus de jacht op goals ging onverminderd verder. En dat ging lukken. De steeds goed mee opkomende Annicka Kuipers werd nog van het scoren afgehouden, maar met een ferme knal wist Vérouschka de keepster opnieuw de trieste gang naar het net te laten maken, 5-1. En amper een minuut later tekende Famke alweer voor de 6-1. De coach van Egmond zag het niet meer zitten en riep dat we er beter mee konden stoppen, maar zijn speelsters gingen er gewoon nog voor gelukkig. En dat resulteerde in een treffer. Het natte en dus gladde veld speelde parten bij een strakke schuiver, die Fenna onder haar door zag glippen, 6-2. En daar hadden beide doelvrouwen last van, want even voor de thee hielpen deze omstandigheden Nina bij een niet al te hard schot en zo stond er een riante 7-2 op het bord bij de rust.
Door de later gearriveerde Kim Uijlenhoed in te brengen, kwam er vers bloed op het middenveld, maar er leek zand in de motor van de doelpuntenmachine te zitten. Dit gaf onze opponent nog enige hoop, maar met Britt Ooms in het hart van de verdediging werd er geen kans meer weggegeven. Halverwege de tweede helft liep het weer beter en het vijandelijke doel werd weer bestookt en gevonden. Een prachtige voorzet van Kim B. bood Annemijn Westerneng de kans om de 8-2 binnen te schieten. Helaas moest Britt met een pijnlijke knie de strijd staken, maar werd op zeer overtuigende wijze vervangen door Noah Suurmond, die normaal gesproken in de voorhoede te vinden is. En even daarna ontstond het eerder genoemde unieke moment. Er zijn in een team altijd wel speelsters, die nooit scoren. Alle speelsters uit onze MO19-1 hebben in het verleden wel een doelpuntje meegepikt, zelfs de keepster. Maar onze kleine, maar dappere Jamy Haselager nog nooit. Een voorzet van rechts belandde tussen een kluwen van benen en werd half weggewerkt, waarna de inlopende Jamy
de bal net binnen het strafschopgebied vol op de pantoffel nam en de linker kruising wist te vinden, 9-2. Feest in de tent !!! De uitstekend leidende arbiter John K. besloot in de 85e minuut bijna om tot staken over te gaan vanwege onweer. Het bleef gelukkig bij gerommel in de verte en we gingen door. Het slotakkoord was ook voor rood/groen. Het was Vérouschka, die de eindstand van 10-2 in de touwen joeg. Onze Jamy werd beloond met een publiekswissel en dat leverde applaus op van haar teamgenoten en een staande ovatie van het publiek. En de speelster zelf uitte haar enorme blijdschap met een sprong in de armen van haar trotse trainer. Emotie in de sport, heerlijk.
Rolph