EVC Edamse Voetbal Club
SV DIEMEN VR1 – EVC VR1 2-1 (1-0)
Onze dames stonden op een fantastische tweede plaats, maar moesten die plek afgelopen zaterdag afstaan aan tegenstander Diemen. De trainers moesten weer als een gek puzzelen om een team op de been te brengen. Weinig capabele jeugdspeelsters beschikbaar, dus slechts twaalf personen op het wedstrijdformulier. En dat in zo een zware topwedstrijd. Milly Eeltink, die al een paar jaar geen veldwedstrijd meer had gespeeld, als linkshalf. De zeer jonge Anne Prinsze, die al een wedstrijd in de benen had, als linkerspits en door het snelle uitvallen door een knieblessure van Nikki Pletinckx moest enige wissel Debby van den Berg, die zelden zoveel minuten maakt, het driekwart wedstrijd vol zien te houden. Ga er maar aanstaan met zijn allen. Al vrij snel viel, op een wat knullige manier, de 1-0 en leek het duel al beslist. Maar wat we toen vanuit de dug-out zagen was iets om trots op te zijn. EVC knokte zich een slag in de rondte en naarmate de rust naderde werd er steeds beter gevoetbald en ontstonden er ook kansen. Na een schitterende actie op de achterlijn wist Selma Evrengün de bal terug te leggen op de instormende Melissa Sluiman, die haar kanonskogel vlak over de lat zag vliegen. Gelukkig stonden de doelen parallel aan het spoor, want anders had Melissa een trein uit de rails geschoten. Een prachtige voorzet van Irene Tol leverde een kans op, maar Anne kwam net niet goed uit met haar passen om de bal vanuit de lucht vol op haar pantoffel te nemen. Natuurlijk ontstonden aan de overzijde ook kansen, maar met ijzersterk keeperswerk van Suzan Kaars en met een over mijn lijk mentaliteit verdedigen van Jessie Lof, Daniëlle Kalk, Lian Slot en Melissa werd een volgend tegendoelpunt voorkomen.
Ook in het begin van de tweede helft zat het niet mee. Een mooie combinatie van een paar speelsters in de sterke as van Diemen leverde een niet te missen kans op voor de spits, 2-0. Zonder wissels en met dit warme weer leek dit dan toch echt de genadeklap te zijn voor EVC, maar wederom rechtten onze meiden de ruggen en de beuk ging er nog eens stevig in. En dit werd beloond met de aansluitingstreffer. Een mooie pass van Selma werd gevolgd door een afgemeten voorzet van Irene, waarna Anne de bal loepzuiver in de lange hoek schoot, 2-1. Een stuntje hing in de lucht, want Diemen weigerde enkele behoorlijke mogelijkheden tot doelpunt om te toveren en EVC leek geen pijn en vermoeidheid te voelen. Een top mentaliteit. Helaas ontstonden er toen twee cruciale arbitrale fouten van de voor de rest prima fluitende scheidsrechter, die van veel invloed op het verdere verloop van de wedstrijd hadden kunnen zijn. Na een diepe bal wurmde Anne zich tussen de twee centrale verdedigsters door en stormde op de keepster af, maar vlak buiten de zestien werd zij gehaakt. Een doorgebroken speler, dus een rode kaart. Maar nee hoor : een klein bestraffend vingertje en uiteraard wel een vrije trap. Deze werd genomen door Irene en vloog tot opluchting van alles wat Diemen was net over de lat. Even later weer een voorzet van Irene. De keepster timede verkeerd en Anne leek de bal in te kunnen koppen, maar werd door een verdedigster zeer opzichtig naar beneden getrokken. Suzan kwam haar doel al uit om de strafschop te nemen, maar tot verbazing van iedereen volgde er geen fluitsignaal en ging het spel gewoon door. In de slotfase toch nog kans op de gelijkmaker. Een mooie corner van links belandde bij de tweede paal en werd door de op het middenveld fantastisch spelende Brenda Eeltink net naast het doel gewerkt. Daarna nog een goed schot van “woman of the match” Selma, maar via de vingertoppen van de doelvrouw plofte het leder op de paal en werd rigoreus over de zijlijn gelanceerd. Toen was de koek op en de tijd ook. Het kon alle kanten op, maar op basis van vechtlust had EVC zeker een puntje verdiend. Zo laten we toch zien dat we, ondanks het missen van diverse speelsters, mee kunnen doen in de top van deze vierde klasse. Eigenlijk dus gewoon een topprestatie.
Rolph