Kadoelen MB2-EVC MB1

Met 11 meiden (in de wetenschap dat Femke in de tweede helft aanwezig zou zijn) trokken we naar Amsterdam-noord. Door de vele blessures en wat afzeggingen waren er slechts 8 MB meiden beschikbaar om de wedstrijd mee te starten. Verder hadden we de pech dat onzen MC1-meiden tegelijkertijd op het veld naast ons moesten voetballen en aangezien deze geweldige ploeg ook nog om het kampioenschap strijd, was die bron voor ons droog. Gelukkig wilde Elise (een maand geleden gestopt met voetbal) en twee geweldige meiden uit de Dames (die met dispensatie spelen) ons graag uit de brand helpen; In alle dank noem ik hun namen: Nora “veroes” Kramer en Roos de Groot.
Op voorhand een alleszins ongelukkig voldongen feit als je bedenk dat we af zouden reizen naar de koploper en we die alleen van het kampioenschap kunnen afhouden door de komende 2 wedstrijden (want volgende week bij ons) te winnen; Opportunisten, zoals de meeste Ajacieden, spreken dan van “Alles nog in eigen hand te hebben”, maar wij zijn iets realistischer. Maar toch één stuntje uit en… (wie weet)….
De start was boven verwachting goed. Kadoelen leek minder onoverwinnelijk dan onze angstigste dromen en en hun ongeslagen status deed vermoeden. Er waren een paar angstige doorbraken dicht bij ons 16-meter gebied, Maar Britt (met de hulp van een handje) en laatste vrouw, voor deze gelegenheid, Daphne wisten deze pogingen te verijdelen. Verder braken de spitsen Nora, Kim B & Annemijn vaak uit, waardoor de druk achterin even van de ketel was. Elise bleek te voetballen alsof ze nooit weg was geweest. Roos had een van de gewiekste spitsen af te stoppen, maar slaagde daar voor het grootste gedeelte in, en ik vraag me af of er iemand is die dat beter doet; Ik in ieder geval niet. Ook onze kleinste schurk liet vechtend en buffelend van zich spreken, hiervan getuigen twee overtredingen in de eerste 5 minuten; dit is het gehele seizoen nog niet gebeurd. Meestal is zij degene die het onderspit delft, maar zoals vorige week al bleek ze lijkt het zat te zijn en duwt terug. Ook Kim U. was verdedigend en daarna opbouwend sterk bezig. De bal afpakken een vrouwtje uitspelen, het is alleen jammer dat ‘mogelijk door vermoeidheid’ de vervolg pass niet geheel bij de volgende rood-groene beland. Een van de slachtoffers van het werkvoetbal en de gelegenheidsopstelling is daardoor wel Nina, onze centrale middenveldster. Zij kon de bal vaak niet doorspelen, nadat ze zich fraai had vrij gepingeld. Een gebrek aan vrije speelsters op het moment dat ze eigenlijk zou willen passen was hier de oorzaak van.
Toch Het was Voor Kadoelen zeker geen makkie en voor ons zeker niet onmogelijk. Helaas zou het eerste doelpunt wel door de thuisploeg gemaakt worden; 1-0.
Maar goed daar konden ze vijf minuten van genieten tot het moment dat Nora V Kramer halverwege de helft van Kadoelen de laatste vrouw uitspeelde en met een strakke bal de keepster passeerde.
De verhouding aanvallen van Kadoelen/Evc was ongeveer 3/2. Tegen het eind van de 1e helft brak dan toch op rechts (links voor EVC) de buitenspeelster via de achterlijn door en zij zou de bal op heuphoogte voor het doel geven waarbij de eerste paal de spits van Kadoelen opdoek en de bal het doel in werkte. Met deze 2-1 stand gingen we de “Rust” in.
Er moest door Rolph even een hard woordje worden gezegd, daar niet iedereen in het veld door de medespeelsters op haar harde werk en de inzet en het voetbalvermogen werd beoordeeld, maar op de 2-1 achterstand, terwijl wij trainers erg te spreken waren over het vertoonde in de eerste helft. De tweede helft werd met dezelfde inzet gespeeld en hield Annicka (onze nog niet genoemde gelegenheid keepster) ons in de wedstrijd met geweldig gedurfde reddingen; zoals onverschrokken voor een aanstormende speelster duiken; ook niet eerder vertoond. Femke zou de gehele tweede helft (dankzij het meespelen van Elise) weer eens op haar geliefde rechtshalf plek spelen; veters los, maar verder foutloos. Daphne viel niet veel later nadat we inmiddels de 3-1 hadden genoteerd (trouwens een voorbeeld van de onverschrokken Annicka, die de bal van de aanstormende spits nog wegranseld, deze bal ketst op de lat en valt als een graag geïncasseerd cadeautje voor de voeten van een andere Kadoelen speelster) met een verzwikte enkel. Maar gelukkig hadden we inmiddels iets te wisselen; dus Jamie er weer in (als linker spits) omdat Kim B uit eigen beweging zich al als laatste vrouw had opgesteld. 3-1 zou ook de eind uitslag worden waarmee Kadoelen Kampioen is geworden en EVC tweede, waar Kadoelen met 8 verliespunten verschil onbereikbaar is voor ons, zijn wij met 1 punt te veel onbereikbaar geworden voor Purmerland; deze ploeg staat weliswaar 4e maar moet nog 3 wedstrijden pelen en kan dus maximaal op 18 komen, waar wij er al 19 hebben. Verder hebben we samen met KFC het beste resultaat tot nu toe gehaald tegen Kadoelen en dat zouden we thuis nog kunnen verbeteren; dus met opgeheven hoofd naar de volgende confrontatie.