EVC Edamse Voetbal Club
Gehavend JO-17 sleept punt uit het vuur (1-1)
Omdat keeper Sjors op het allerlaatste moment geblesseerd raakte en een vervangende keeper niet gevonden kon worden, moesten we een beroep doen op speler Matthijs. Hamza was verhinderd, Alvar geblesseerd en Thijn zou op halve kracht mee kunnen doen. Gelukkig was Rowan bereid om in te vallen – kenners weten hoe belangrijk dat is. Met twaalf man – allemaal veldspelers dus – togen we naar de Helderse Christelijke Sport Centrale (HCSC). De kans op punten was gering, maar de sfeer was opgewekt en blijmoedig, ook door de grappen en grollen van coach Peter in de kleedkamer – en zijn vertrouwen dat dit team tot meer in staat is dan menigeen zou denken.
HCSC speelde fanatiek, fysiek en fel. Geen groots voetballend team, afgezien van de flink uit de kluiten gewassen mid-mid die de lijnen uitzette. EVC speelde heel aardig, maar werd toch in het defensief gedrukt en na een vermeende overtreding van Jan belandde de bal op de stip. De penaltynemer schoot niet al te hard over de grond in de rechterhoek, maar tot ieders verbazing ranselde Matthijs de bal uit het doel. Dat was heel goed voor het zelfvertrouwen van onze jongens, die steeds beter in het spel kwamen. Nadat de HCSC-rechtsback de bal tussen de keeper en laatste man speelde en geen van beiden reageerden, was Timon zo alert om wél op de bal af te lopen en heel beheerst te scoren. Die 0-1 was echt weelde, want HCSC had zeker drie keer moeten scoren (bal op lat, paal, en net naast een vrij doel). Rusten met 3-1 zou logischer zijn geweest, maar toch niet helemaal, omdat EVC over de hele helft genomen goed combineerde. De laatste man had zijn handen vol aan onze keihard werkende spits Pratik. Het middenveld – met Kike, Noah en Sam – kwam steeds beter in het spel en Jens en Rowan waren het slot op de deur. Gelegenheidslinksbuiten Danny had het lastig tegen een grote en sterk spelende rechtsback, maar Danny’s techniek is goed: hij kan de bal zuiver kaatsen waardoor iedereen makkelijker gaat voetballen. Ondertussen keepte Matthijs alsof hij niet anders gewend was.
Na een ongelukkige val schoot de duim van Jan uit de kom. In de rust bleek de ernst van de zaak (inmiddels zit Jan’s hand een week in het gips) en moest Thijn zijn voetbalschoenen veteren. Ronald – die zijn geluksmuts droeg – was zo goed om Jan’s hand te verbinden en hem aan te kleden. Ik had daar graag foto’s van willen hebben.
Na tien minuten kwam HCSC op gelijke hoogte na een mooie actie van de spits. Een nederlaag hing in de lucht (zeker na een verwoestend schot op de paal), maar onze jongens bleven knokken en redelijk gedisciplineerd spelen. Linksback Laurens speelde ijzersterk, Thijn liet bij vlagen zien hoe snel hij is en Noah liep zich de longen uit het lijf (compliment!). Zo droeg ieder zijn steentje bij en werd met een gehavend team op wilskracht en zeer redelijk voetbal een punt gehaald. De sfeer in de auto op de terugreis was dan ook uitgelaten. Peter wilde nog via Alkmaar en dan Lelystad rijden, maar de Tom-Tom besliste anders.
Jongens, prima gedaan. Ga zo door. Op 26 november thuis tegen Jong Holland (vandaag 2-4 verloren van Meervogels).
Dick