EVC MO15 1 – Wherevogels MO15 1 2-1

Wherevogels is een tegenstander die gelijkwaardig is en we dan weer winnen, gelijk tegen spelen of verliezen, maar altijd met kleine cijfers. Deze zaterdag stond er dus een spannende, maar ook belangrijke wedstrijd op papier. Bij winst staat EVC namelijk bovenaan. Vooraf beschikten we in principe maar over 11 speelsters, omdat Jennifer door de aankoop van nieuwe schoenen ernstige blaren had opgelopen en dus niet kon spelen. Geluk bij een ongeluk was dat de MO 19 niet hoefde te spelen en we konden beschikken over Faye S en Fenna. Natuurlijk ontbrak Dikra vandaag wederom niet. Het op tijd komen is nog steeds een issue bij de dames en lukt gewoonweg niet. Hiervoor mogen de dames bij zichzelf en het team te rade gaan. De wedstrijd stond gepland op 10:30 en Ton Buis leidde deze wedstrijd. Bij even tijdelijk gebrek aan een vlagger, wilde Kim Bakker dit voor ons doen, waarvoor mijn dank. Vanaf het begin zette Wherevogels goed druk en speelden zeker 10 minuten op onze helft. Hier werden toch wel vooral het middenveld met Anouk, de jarige Roos, Faye S, Fay B en later Jamila. op de proef gesteld. De verdediging met Lotte, Dikra, Jasmijn en Melissa hadden het zwaar , maar hielden goed stand. Tessa deed zoals gewoonlijk dat wat ze moest doen en mede daardoor kon Wherevogels niet op voorsprong komen. De meiden zijn nog steeds timide en mogen echt feller op de bal spelen. Het voor de tegenstander willen komen zie je bij een paar meiden terug, maar dat moet over de hele linie. Daarmee laat je zien dat je wilt winnen en gretig bent. De wedstrijd verliep dus in de beginfase wat moeizaam. Faye Suurmond regeerde op het middenveld en deelde de ballen links en rechts uit op de voorhoede met Denise, Selena en Esmee die de bal een aantal keren goed voortrokken, maar niet werden benut helaas. Het was Faye S zelf die zich na ongeveer 20 minuten in de wedstrijd vrijspeelde en vanaf een meter of 25 a 30 een daverend schot loste die in de rechterkruising verdween 1-0. De tegenstander rekende hier niet op en was ook enigszins tegen de verhouding in, maar gaf Wherevogels wel een mentale deuk. Na ongeveer 25 minuten startte Faye S wederom een aanval op en met een 1-2 tussen Denise en Faye aan de linkerkant van het veld, dacht Faye niet na en loste wederom met haar sterke linkerbeen een hard schot, waar de keeper weeer geen antwoord op had en stond het 2-0. Dit voelde natuurlijk erg goed en wilde Wherevogels in de laatste 10 minuten van de eerste helft kostte wat het kost terug komen. Dit lukte ook bijna. Een goed uitgespeelde actie van Wherevogels, waar Tessa goed op anticipeerde, maar de tegenstander het duel in de scrimmage won en vrij in kon schieten. Iedereen telde de 2-1 al, maar een goed en sterk spelende Dikra die goed keek, en de bal op de doellijn redde en de treffer voorkwam. Hiervoor gingen langs de kant de handen op elkaar. Wat een redding van deze 10 jarige gelegenheids laatste vrouw. Geweldig. Met 2-0 gingen we rusten en maakte ondergetekende de meiden duidelijk, dat Wherevogels niet op zou geven en zeker terug wil komen. Dus alertheid gewenst aan het begin van de tweede helft. Zo geschiedde dat deze alertheid er niet was en Wherevogels met een geweldig goede spits de stand terugbracht naar 2-1. EVC drong ook meer en meer aan en stond Fenna voorin, die net ff een beenlengte tekort kwam toen Denise de bal geweldig voortrok. De wedstrijd was nu gelijkwaardig en was mooi om te zien hoeveel strijd beide teams leverden om of te winnen of gelijk te komen. Beide teams creëerde goede kansen, maar aan de kant van EVC was de verdediging erg goed en hield de nul. De doorgebroken ballen waren voor Tessa die een paar geweldige reddingen in huis had om de gelijkmaker te voorkomen. EVC stuurde met goed opbouwend voetbal Fay B, Denise, Selena en Esmee aan paar keer op de keeper af, maar wisten ze de kansen helaas niet uit te benutten. De spanning werd groter en groter en bij EVC viel Faye S uit door een bloedneus en de snelle spits van Wherevogels door een blessure. Selena mocht nu als mid mid spelen en deed dat voortreffelijk. De wedstrijd liep naar het einde en met een paar hachelijk momenten voor beide doelen, was het eindsignaal van een prima fluitende Ton Buis een verlossing. Helaas was de coach van de tegenstander hier minder blij en botvierde zijn frustratie van het verlies op Ton die het een en ander aan scheldwoorden die te beschamend zijn voor woorden moest incasseren. Dames, jullie hebben laten zien over veerkracht en doorzettingsvermogen te beschikken en ik vond jullie allemaal geweldig en is dit een echte teamoverwinning. Ik ben trots op jullie. Faye S, Fenna en Dikra, super bedankt voor jullie tijd en superinzet..