EVC Edamse Voetbal Club
EVC MC1 – EVC MD1 7-1 (5-1)
Wat moet je doen op een voetballoze zaterdag? Een leuke onderlinge oefenwedstrijd regelen tussen twee zich goed ontwikkelende meidenteams. Als neutrale toeschouwer leek het mij het verstandigst om zelf dit stukje te schrijven, want de enthousiaste teamtrainers willen hun objectiviteit nog weleens uit het oog verliezen. De MD1 had een bijna volledig team met enkele wissels, maar de MC1 beschikte over slechts tien speelsters. Dit deed verder niet ter zake, net zoals de einduitslag. Het ging om het oefenen. Als hoofdtrainer/coördinator van het dames en meidenvoetbal heb ik genoten langs het lijntje. Twee goed voetballende teams, waarin de zogenaamd mindere speelsters ook naar een behoorlijk niveau aan het groeien zijn. Goed keeperswerk, opbouwen van achteruit, samenspel, kaatsen, combineren, dieptepasses, voorzetten, kansen, goals en af en toe een mooie individuele actie. En zelfs hier en daar een sliding en kopbal. Qua voetbal ging het redelijk gelijk op, maar de fysieke kracht zou uiteindelijk de doorslag geven. En dat is logisch, want een leeftijdsverschil van twee jaar is is in deze fase van hun jeugd sterk merkbaar.
De in gele shirts getooide MC1 zocht direct de aanval, maar de prima verdedigende Annelinde Blom, Luna Bakker, Mei-Lan Ooms en Jaimy de Boer van de MD1, wisten van geen wijken. Maar op een gegeven moment was er geen houden meer aan en moest de nog onervaren keepster Naoual Yachou enkele malen de bal uit het net vissen. Het was Esmée Dijkman, die de 1-0 binnenschoot. Even later prikte Famke Stuijt de bal op de lat, maar in de rebound wist zij alsnog te scoren, 2-0. Ondertussen hadden de groenen van de MD1 toch ook enkele mogelijkheden gekregen. Met mooie passes van Faye Suurmond, Rachel Nieuwkoop en Jennifer Scheers werden Holly van Berkel en Liz Kemper bereikt, maar door goed verdedigen van Tessa de Jong, Eva de Boer, Denise Latdorp en sterk keepen van Fenna Swier werd voorlopig de “nul”gehouden. Even later maakte Noah Suurmond er 3-0 van met een strak diagonaal schot en leek het een walk over te worden. Maar onze jongste toppers gaven de moed niet op en verdienden zeker een doelpuntje. En die kwam er. Met een goede steekbal werd Liz oog in oog met Fenna gezet en het was raak, 3-1. Richting de rust gaf Selena Verhoek voor de zoveelste keer een voorzet op maat en vanuit de lucht punterde Esmée de 4-1 in de touwen. Het leek soms een beetje op een familie wedstrijd, want diverse zussen bonden de strijd aan met elkaar. Noah en Faye Suurmond en Eva en Jaimy de Boer, maar dit had geen grote gevolgen. Maar het feit dat Jamila Yachou in de slotminuut haar keepende zusje Naoual passeerde, 5-1, kan nog weleens familiaire pesterijtjes opleveren. Ach, het is maar oefenen. Snel vergeten.
In de tweede helft had de MC1 wel iets meer balbezit, maar dat kon niet echt in doelpunten worden uitgedrukt. Dit had ook zeker te maken met het fel en overtuigend de duels in gaan van Danique Rossenaar, Sofie Roskam en Esmée Kaan. De MD1 defensie zat potdicht en daarom probeerde Henriëtte Veerman het maar eens een paar keer van afstand. Deze schoten waren van onnavolgbare snelheid, maar de juiste hoogte en richting ontbraken en bij een wel goed gerichte bal bracht Naoual op prachtige wijze redding. Toch zou er nog gescoord worden. Door goed loopwerk in de voorhoede ontstond er ruimte in de as en met een perfecte solo wist Famke het strafschopgebied binnen te dringen en zeer beheerst af te ronden, 6-1. De eindstand van 7-1 werd bepaald door de nu voorin spelende Tessa.
Uit deze wedstrijd blijkt dat beide teams een goede ontwikkeling doormaken en dat is mooi om te zien. Zeker voor de toekomst van het vrouwenvoetbal bij EVC.
Rolph