EVC Edamse Voetbal Club
RKAV VOLENDAM VR1 – EVC VR1 0-2 (0-1)
Omdat er te weinig inschrijvingen waren voor de vrouwenpoule op het Jan Patat Toernooi in Volendam, werd besloten om op het hoofdveld de hoofdmachten van Volendam en EVC tegen elkaar te laten oefenen. Vanwege het krappe schema werd het twee maal een half uur met een korte drinkpauze en wel wisselen van helft. Volendam was in de zondag 3e klasse als laatste gefinisht en dus gedegradeerd. EVC besloot het seizoen, zoals U weet, in de subtop van de zaterdag 4e klasse. Dat zou dus een leuke strijd kunnen worden. De trainer en twee speelsters hadden laatst al een wedstrijd van Volendam bekeken en wij wisten dus waar hun zwakke punten lagen. De achterste centrale verdedigster speelt prima, maar de rest van de defensie is zeer zwak in de opbouw, vooral als zij onder druk worden gezet. Het plan was dus dan ook : storen, veel druk zetten en Volendam dwingen om de lange bal te spelen. Dit zou grotendeels gaan lukken. Met Jessie Lof, Viola Kemper, Melissa Sluiman en Annet Steinhauzer in de laatste lijn werden er slechts twee niet noemenswaardige kansjes weggegeven in het eerste bedrijf. Daniёlle Kalk, Marieke van Straaten en jeugdspeelster Anne Prinsze hadden de controle op het middenveld. Toch werd nog teveel de lange bal gehanteerd richting de drie spitsen Irene Tol, Selma Evrengün en Vérouschka Petrovic. Dit leverde dan ook weinig gevaar op. Maar dit verhaal heeft natuurlijk twee kanten, want als voorhoedespeelster dien je wel in de bal te komen en of goed positie te kiezen. Maar met een paar goed opgezette combinaties wist EVC wel in de buurt te komen van het vijandelijke doel en ontstonden wat kansen. Na een kleine twintig minuten wist Irene vanaf rechts de bal keurig terug te leggen op Anne, die de bal goed controleerde en beheerst de lage linkerhoek vond, 0-1. In de tweede helft had Anne het veld verlaten wegens andere verplichtingen en nam Roos de Groot de positie van rechtsback in. Hierdoor schoof Annet door naar de rechtshalf plek. De wijdbroeken kwamen, mede door het wat rommelige spel van EVC, iets meer in het stuk voor en dat leverde zowaar twee schotkansen op, maar de jarige Suzan Kaars stond niet in het doel om cadeautjes uit te delen. De “nul” bleef gehandhaafd. De ruimte voor een counter was nu zeker aanwezig en daar zou van geprofiteerd worden. Met een prima pass werd Vérouschka bediend en met een doffe dreun in de linkerbovenhoek was de keepster geklopt, 0-2. Marieke kreeg nog een kans om te scoren uit een spelhervatting, maar haar vrije trap was luttele centimeters te hoog om het net te laten bollen. Tien minuten voor tijd mocht Debby van den Berg het veld betreden als voorhoede speelster. Hierdoor verhuisde Irene naar de defensie. Dit had alles te maken met de publiekswissel van Jessie Lof. Na vele seizoenen de rots in de branding te zijn geweest van diverse meisjesteams en nu al twee jaar de VR1, gaat zij ons, vanwege studeren en wonen in Amsterdam, helaas verlaten. Na het laatste fluitsignaal van de prima arbiter stak trainer Rolph Meijer een speech af aan het adres van Jessie en dat leverde uiteraard de nodig emoties op. Door haar enorme inbreng in het damesteam de laatste twee seizoenen kreeg zij als afscheidscadeau haar vaste shirt met rugnummer 3 mee naar huis. Dit stelde Jessie zeer op prijs. Hierna werd de MC1 nog even aangemoedigd in de finale tegen, jawel, Volendam. Hierin besliste topscoorder en potentieel VR1 speelster Sam Hennis de wedstrijd door het enige doelpunt voor haar rekening te nemen. Een mooie dag voor EVC.
Rolph