EVC Edamse Voetbal Club
ODIN 59 VR1 – EVC VR1 2-2 (1-0)
De nummer twee tegen de nummer vier op een slecht veld, maar met een uitstekende scheidsrechter. Thuis had EVC deze sterke tegenstander met pijn en moeite met 3-2 verslagen, dus we wisten wat ons te wachten stond. Daar bij komt nog dat EVC slechts twaalf speelsters ter beschikking had. Het werd een heuse bikkelwedstrijd, die de term vechtvoetbal zeker verdiende. Zowel de speelsters van ODIN als van EVC zaten er bovenop, dus ruimte en tijd waren amper aanwezig. Vanwege het sterke middenveld van de ploeg uit Heemskerk hadden trainers Rolph Meijer en Klaas-Jan Kalk ervoor gekozen om het vertrouwde systeem even te laten waaien en 1.4.4.2 te gaan spelen. En leuk om te zien was dat ODIN in de eerste ontmoeting geïmponeerd was geraakt door onze sterke en snelle voorhoede en veel mensen achter de bal hield. Door de aanpassingen van beide teams ontstonden er in eerste instantie weinig kansen, maar naarmate de eerste helft vorderde kropen beide ploegen uit hun schulp en werden de keepsters aan het werk gezet. Het eerste serieuze gevaar kwam van de gastvrouwen. Een boogbal liet keepster Suzan Kaars kansloos, maar de lat bracht redding, waarna Viola Kemper de bal heel geroutineerd in de handen van Suzan kopte. EVC antwoordde met een mooie tegenaanval. Irene Tol gaf een strakke voorzet van rechts, maar door de slechte grasmat stuiterde de bal op en werd de in kansrijke positie staande Selma Evrengün gedwongen om haar doelpoging te annuleren en de bal opzij te spelen naar de opgekomen Suze Schouten. Het daarop volgende schot was een prooi voor de keepster. Toen was het weer de beurt aan ODIN. Een goed schot werd door een reflex van Suzan tegen de onderkant van de lat getikt, maar in de rebound was de blauw/gele spits even meer attent dan onze defensie, 1-0. Vlak voor de thee was het wederom Irene, die een afgemeten voorzet verzond op Selma, maar de inzet ging rakelings naast. Na de rust was het geloof van de rood/groenen in een goed resultaat gelukkig nog aanwezig en werd de strijd heviger en feller. De prima arbiter liet vrij veel toe en dat leidde tot duels waar de vonken afvlogen. Jessie Lof stond als een brok beton achter haar defensie, Roos de Groot gaf de linkerspits geen meter ruimte en Lian Slot wist met een paar perfecte slidings dreigend gevaar te bezweren. De technisch sterke Marieke van Straaten had constant iemand in haar nek en kon daardoor zelf niet gevaarlijk worden, maar met enkele prima passes wist zij toch onze voorhoede te voorzien van bruikbare ballen. Halverwege de tweede helft wist EVC weer eens een corner te forceren. De fantastisch spelende, beukende, sleurende en trekkende Kelly Groot nam deze hoekschop van rechts op de manier zoals het moet en daar smullen onze kopspecialisten van. Daniëlle Kalk is daar één van, maar de de bal daalde iets te snel om nog te kunnen koppen, waarna Daantje zich tussen twee verdedigsters in beukte en de bal met de heup over de doellijn werkte, 1-1. Een mooie en terechte stand. Maar het kon nog alle kanten op. De enigszins gefrustreerde nummer twee op de ranglijst wilde een zege uit het vuur slepen en begon de duels (opgezweept door een grensrechter, die de titel psychoot ruimschoots verdiende) meer en meer op onsportieve wijze aan te gaan. Maar onze meiden zijn niet van pies gemaakt en dit strijdarena spektakel trok steeds meer toeschouwers.Gastspeelster Sanne Zwarthoed leek onder dit geweld te bezwijken, maar schijn bedriegt. Deze tenger gebouwde ex VR1 speelster liet even zien dat zij voor geen mens bang is en liet met haar enorme snelheid diverse malen haar opponent de hielen zien. Een kwartiertje voor tijd leek EVC alsnog een verdiend gelijkspel te laten glippen. Een hoge bal over onze verdediging was, mede door de lage stand van de zon, moeilijk te beoordelen. Alle kaaskoppen tastten in het luchtledige, waarna de spits de lachende derde was en Suzan simpel kon verslaan, 2-1. Enkele seconden zakte de knokploeg uit Edam even in elkaar van ellende, maar de mentale veerkracht is enorm in dit team. De ruggen werden gerecht en in de slotfase werd de jacht geopend naar de gelijkmaker. Met een schitterende actie stuurde Kelly twee tegenstanders het bos in en met een schot met buitenkantje rechts dwong zij de doelvrouw tot een moeizame redding. Met nog vijf minuten op de klok wist Suze de bal met een breedtepass op de rand van de halve cirkel voor het strafschopgebied te krijgen. Met alles wat ze nog in zich had won Irene het gevecht van twee verdedigsters, wist de uitkomende keepster op een panna te trakteren en zag het leder rustig hobbelend in het doel verdwijnen, 2-2. Gerechtigheid. In de blessuretijd wist een verbeten vechtend EVC nog drie corners van ODIN te overleven en was er een ontlading van vreugde en opgekropte woede na het laatste fluitsignaal. Wat kan sport mooi zijn. Een prima resultaat in een uitwedstrijd tegen de nummer twee.
Rolph