EVC Edamse Voetbal Club
EVC VR1 – KADOELEN VR1 2-3 (1-3)
Er zou zich een fantastische wedstrijd gaan afspelen op het D veld tussen de nummers vier en twee. Heerlijk weer en veel publiek (ook uit Amsterdam) zorgden voor een perfecte ambiance om deze laatste wedstrijd van dit seizoen te spelen. EVC had weinig belang meer bij dit duel, want afhankelijk van de uitslag zou het vierde of vijfde worden. De doelstelling na de promotie van vorig seizoen was een top vijf positie en die was reeds bereikt. Het sterke Kadoelen had nog wel iets om voor te spelen, want zij wilden graag tweede blijven om mee te promoveren met kampioen WV-HEDW. Wederom zat EVC krap in de speelsters, dus werden er weer meiden uit de jeugd opgetrommeld. De eerste twintig minuten stonden onze dames redelijk onder druk en dit overwicht van de ploeg uit Amsterdam Noord werd vertaald in een 0-2 stand. Toen werd de later gearriveerde Viola Kemper centraal in de defensie geposteerd en de niet volledig fitte Debby van den Berg verliet het veld, waardoor topscoorder Irene Tol haar vertrouwde plekje rechts in de voorhoede kon innemen en Kelly Groot zakte naar het middenveld. Hierdoor werd EVC sterker op het middenveld en in de aanval en dat haalde de grootste druk van onze defensie. De strijd werd gelijkwaardiger en dat leverde kansen aan beide zijden op. Na ruim een half uur wist Irene met een droge diagonale knal de 1-2 te scoren. De kansen op de gelijkmaker kwamen er ook. Een subtiele inzet van Irene liet de keepster kansloos, maar tot ieders verwondering glipte de bal net voor het doel langs. Door sterk middenveld spel van captain Selma Evrengün en de jeugdige Anne Prinsze werd het de tegenpartij zeer lastig gemaakt en werden onze voorwaartsen bediend. Een prachtige voorzet van Irene werd door Vérouschka Petrovic snoeihard vlak over de lat gekopt. Helaas leverde een snel daarop volgende tegenaanval ook en kop kans op en deze werd wel benut. De bal vloog tegendraads hoog in de hoek, de goed keepende Annet Steinhauzer kansloos latend, 1-3. Rust, met nog steeds het geloof in een goed resultaat.
De tweede helft bood een zelfde spelbeeld. Twee goed voetballende teams, veel fysieke duels, maar zelden de grens passerend. De uitstekend fluitende DvS liet veel gaan en paste veel de voordeelregel toe, waardoor de snelheid in het spel bleef. Kadoelen bleef optisch de betere ploeg, maar EVC kreeg iets meer kansen. Onze defensie had het goed onder controle. Daniёlle Kalk was het centrale blok beton en met een paar perfecte slidings wist Lian Slot de linksbuiten de kans op het geven van voorzetten te ontnemen. Op links wisselden de zussen Brenda en Milly Eeltink elkaar steeds af als half en back en met prachtige voetballende oplossingen wisten zij zich diverse malen uit hachelijke situaties te redden. De leeg gespeelde en bont en blauwe rechtsback Lian werd uit haar lijden verlost en vervangen door jeugdspeelster Britt Ooms. Zij verdedigde minder meedogenloos, maar haar opbouwende keuzes waren van grote kwaliteit. Ook Milly was aan een wissel toe en op haar plek kwam jeugdspeelster Kim Uijlenhoed te spelen. Ook met haar spel was niets mis. De jacht op de aansluitingstreffer was in volle gang. Irene bood Vérouschka een dot van een kans, maar de bal ging net naast. Zowel Anne als Selma gingen zich steeds nadrukkelijker met de aanval bemoeien en ook Viola schoof door. Een schot uit de draai van Irene raakte de lat, waarna de inzet van Viola rakelings over vloog. En ook een schot van opnieuw Irene werd ternauwernood door de vingertoppen van de keepster tot corner verwerkt. Maar ook Kadoelen bleef uiteraard gevaarlijk. Een risicovolle redding van Annet had wellicht een penalty kunnen opleveren, maar de situatie was zeer moeilijk te beoordelen, waardoor de arbiter liet doorspelen. In de 84e minuut bracht EVC de spanning dan toch terug. Vérouschka kwam oog in oog met de keepster en schoot onberispelijk raak, 2-3. Kadoelen probeerde met achterin rondspelen de tijd vol te maken. De rood/groene formatie ging toen massaal volop jagen en dat had effect. De geweldig spelende Selma ontfutselde een centrale verdedigster de bal en had haar befaamde kanonskogel in gedachten, maar ook de krachten van onze aanvoerster waren nagenoeg verspeeld en het werd een schuiver, die een simpele prooi was voor de doelvrouw. Met deze stand werd het eindsignaal bereikt en kregen beide teams een terecht applaus van het massaal aanwezige publiek. Ondanks de nederlaag een prachtige wedstrijd om naar te kijken.
Rolph