EVC Edamse Voetbal Club
EVC VR1 – WV-HEDW VR1 1-2 (0-0)
De eerste wedstrijd na de winterstop was uitgerekend tegen de de koploper. EVC doet na de promotie prima mee in de subtop in deze 4e klasse en er is zelfs nog een klein beetje zicht op de bovenste plaatsen. Maar de doelstelling is om gewoon lekker mee te draaien en niet om mee te doen voor de titel, want dit team is nog niet rijp voor nog een klasse hoger. Maar toch zou het wel leuk zijn om koploper WV-HEDW pootje te lichten, het gat te reduceren tot 5 punten en daardoor nog een beetje druk op de ketel te zetten. Door diverse omstandigheden ontbraken er vele speelsters en werden er weer eens twee jeugdige talenten aan de selectie toegevoegd. Het zou een prachtig voetbalgevecht worden. Uiterst sportief, maar wel met 100% strijd en passie. In de eerste helft had het jonge, conditioneel sterke en zeer goed voetballende team uit Amsterdam Oost de overhand. EVC kwam zelden tot een kansrijke aanval en door iets teveel balverlies en soms een te lage handelingssnelheid bleef de druk op ons doel groot. Maar doordat alle speelsters goed mee verdedigden ontstonden er geen echte grote kansen. Viola Kemper wist de verdediging goed neer te zetten en greep steeds kordaat in. En Sanne Zwarthoed wist de sterke linksbuiten grotendeels in toom te houden. Hier en daar kwam EVC wel over de middenlijn, maar onze voorhoede kon niet door de snelle defensie breken. Hierdoor werd de rust bereikt zonder doelpunten en dat was qua spelbeeld een goede prestatie van Edammer zijde. In de tweede helft kwam het geloof in een goed resultaat nog meer naar boven borrelen en namen de rood/groenen regelmatig het initiatief. Er was zelfs een langere periode dat EVC op de helft van WV-HEDW speelde en ook kansen kreeg. Met passes van Marieke van Straaten, Daniëlle Kalk, Suze Schouten en Viola werden onze spitsen nu wel bereikt en een doelpunt hing aan beide kanten in de lucht, want ook onze opponent bleef gevaarlijk. Na een dieptepass over rechts was Selma Evrengün eerder bij de bal dan de ver uit haar doel gekomen keepster en uit een lastige hoek schoot Selma de bal richting het lege doel, maar een attente verdedigster wist de bal te onderscheppen. Even later speelde de keepster onder druk de bal zo in de voeten van Vérouschka Petrovic, maar haar poging om de bal direct over de keepster heen te bogen was te laag. Aan de andere kant was het Lian Slot, die met enkele perfecte slidings groot gevaar wist te bezweren, de keihard knokkende Melissa Sluiman, die de rechtsbuiten bijna opvrat en keepster Suzan Kaars, die met mooie reddingen haar doel schoon hield. EVC zocht weer de aanval en nu was Irene Tol aan de beurt om twee doelpogingen te wagen. Haar eerste poging deed een gedeelte van het team en het publiek al juichen, maar de bal was in het zijnet verdwenen. Haar tweede poging liet de keepster kansloos, maar nu plofte de kanonskogel op de paal. Rond de 70e minuut werden linkshalf Suze en rechtshalf Daniëlle gewisseld. Niet omdat ze niet goed speelden, integendeel, maar door het vele loopwerk vloeit de energie toch langzaam maar zeker weg en werden er verse krachten in de strijd geworpen. Jeugdspeelsters Anne Prinsze en Daphne de Groot wisten zich prima staande te houden in dit geweld. Helaas hadden zij, en de rest van het team, de pech dat slechts luttele minuten na hun invalbeurt het tegendoelpunt dan toch viel. Een slimme pass door het midden zette onze defensie op het verkeerde been en de toegesnelde Melissa kon niet meer voorkomen dat er een schot werd gelost. Dit schot bleek ook te machtig voor de fantastisch keepende Suzan, 0-1. Maar zoals altijd gaven onze rood/groene leeuwinnen de moed niet op en werden er weer enkele aanvallen opgezet. Binnen tien minuten was de achterstand ongedaan gemaakt. Irene gaf een zeer scherpe voorzet van rechts. De verkeerd opgestelde keepster was geklopt en voordat een verdedigster de bal uit de doelmond kon trappen of Vérouschka de bal binnen kon tikken kwam er een beetje wind onder de bal en deze zeilde laag bij de tweede paal in het zijnet, 1-1. Naarmate het einde van dit mooie duel in het zicht kwam begon de koploper nu toch wel heel veel druk uit te oefenen om alsnog de drie punten te pakken. De wederom uitstekend spelende Jessie Lof zat overal tussen en wist met leeuwenmoed een keihard geschoten bal met haar buik van de doellijn te halen. Haar lucht was even weg en ze knakte bijna dubbel, maar Jessie gaf geen krimp en wist de bal weg te werken.
Een minuut of zeven voor tijd moest Selma met kramp de strijd staken en werd Sanne opnieuw ingebracht. Heel even werd overwogen om Debby van den Berg een invalbeurt te gunnen, maar bij nader realistisch inzien vonden de trainers het toch geen goed idee om Debby in dit fysieke geweld ten onder te zien gaan. Dit fantastische gelijkspel werd al bijna gevierd, toen het alsnog fout ging twee minuten voor het eindsignaal. Een steekbal bereikte een Amsterdamse voorwaartse, Lian kon niet tijdig meer ingrijpen en een laag hard schot volgde. Met een schitterende voetreflex wist Suzan redding te brengen, maar terwijl Suzan nog op de grond lag kwam de bal precies voor de voeten van de spits, die dus een leeg doel voor zich zag en daar dankbaar gebruik van maakte, 1-2. De hele EVC equipe kon van ellende wel door de grond zakken, maar het was niet anders. Helaas verloren, terwijl er stiekem wel een gelijkspelletje in had gezeten. Maar als team kunnen we evengoed trots zijn op het feit dat wij deze sterke koploper heel goed partij hebben gegeven. En dat vond de tegenpartij zelf ook.
Rolph