C1 wint van derde divisionist!

EVC C1 – Hellas Sport C1: 3-1

De Zuidwester joeg over de velden en slagregens geselden het gelaat, maar gevoetbald werd er. Trainer Nico had Hellas Sport C1 – derde divisie – gevraagd voor een oefenwedstrijd. Een testcase, want onze C1 speelt in de tweede klasse. Dat klassenverschil was op het veld niet merkbaar, integendeel, in de eerste helft was EVC met de wind in de rug (veel) beter dan Hellas Sport. Met goed en snel combinatievoetbal werden vier, vijf goede kansen gecreëerd. Aaron kwam alleen voor de keeper, maar die redde met knap voetenwerk. Aaron was een plaag voor de tegenstander omdat hij zich aanbiedt (naar de balbezittende speler toe) of razendsnel de diepte zoekt (van de balbezittende speler weglopend). In die laatste variant lukte het hem een aantal keren om gevaarlijk te worden. Niet lang voor rust werd hij op maat aangespeeld door Semmi (een pass met de juiste snelheid en aan de juiste kant gegeven) en faalde hij oog in oog met de keeper niet: 1-0. We gingen rusten in de wetenschap dat Hellas Sport niet één keer gevaarlijk was geweest.
Na rust zagen we een ander, feller Hellas Sport, dat meteen vanaf de aftrap de aanval zocht. Uit een lange, doorschietende bal, die geen van onze verdedigers in beweging bracht, kwam zowaar de niet onverdiende gelijkmaker. De kleine, technisch behendige spits bracht nieuw leven in het elftal. Er kwam nog een mooie aanval van Hellas Sport, die door ondergetekende per abuis voor buitenspel werd afgevlagd (er stonden twee spelers buitenspel, maar die namen niet deel aan het spel; de jongen die de bal kreeg aangespeeld stond niet buitenspel, maar ik heb die jongen helemaal over het hoofd gezien; excuses voor deze verkeerde inschatting). Aan de andere kant lag er veel ruimte voor EVC. Aaron, wie anders, scoorde behendig uit een moeilijke positie. Waren kansen beter uitgespeeld, dan had EVC de wedstrijd op slot kunnen gooien. Maar dat gebeurde niet en Hellas Sport bleef erin geloven. Na wat slordig spel achterin kwam de bal min of meer toevallig bij de Hellas-spits. Rowan stond naast hem en raakte hem nauwelijks, maar toch ging hij – zich zéér bewust van de schwalbemogelijkheid – tegen de grond. De scheidsrechter floot niet voor een penalty, waarop de speler uit onvrede de bal in zijn handen pakte en hem als het ware rolde naar een medespeler die scoorde. Op aangeven van de grensrechter floot de scheids voor een handsbal (wat diezelfde speler vervolgens glashard ontkende). Het doelpunt van Hellas Sport werd dus afgekeurd, tot woede van veel spelers, die toch al moeite hadden om niet boos te zijn (om het minste geringste klagen, appelleren, buitelen, doorrollen, geen hand willen schudden, misbaar maken: ze gedroegen zich als ‘profs’, maar haalden zichzelf alleen maar uit het spel; altijd maar slachtoffer van ‘onrecht’ spelen: dat verpest het jeugdvoetbal). Aaron maakte met zijn derde doelpunt aan alle commotie een eind. Een 3-1 winst in al met al interessante partij. Een knappe overwinning.

Dick