EVC Edamse Voetbal Club
SDOB B1 – EVC B2: 2-1
Emiel en Thijn waren verhinderd en Teijn was geblesseerd. Tien man dus. Leider Ronald belde stad en platteland, maar het lukte maar niet om vervangers te werven. Uiteindelijk ging Thomas Kramer van de C2 mee naar Broek en hij speelde een verdienstelijke wedstrijd (bedankt, Thomas!). Jan en Marc hadden al een halve wedstrijd in de benen zitten (invalbeurt B1) en invaller nummer 2 Danny zelfs een hele wedstrijd. Jan en Danny vielen in de tweede helft dan ook uit door spierverrekkingen en kramp. SDOB had geen scheidsrechter dus werd ondergetekende gevraagd te fluiten. Kan het nog gekker? Laten we het erop houden dat van een optimale voorbereiding en ideale omstandigheden geen sprake was. Fluiten op vreemde bodem is niet erg, maar als je coach bent van een van de teams op het veld, is het bijzonder lastig om aanwijzingen achterwege te laten. Dat ging mij in de tweede helft, toen de druk door SDOB werd opgevoerd, dan ook steeds moeilijker af.
In de eerste helft resulteerde een licht overwicht van SDOB in een tegentreffer. EVC speelde in het eerste kwartier slordig: ballen werden niet goed ingespeeld, spelers niet goed gedekt, sommige jongens waren nog niet helemaal wakker, zo leek het. Maar daarna ging het stukken beter en trok EVC door beter combinatiespel het initiatief naar zich toe. Dat resulteerde in een verdiende treffer. Jan gaf een steekbal op Noah die goed doorliep en via een kluts de bal in de verre hoek deponeerde.
In de tweede helft was SDOB feller dan EVC. Onze jongens kwamen in de fysieke duels net een stap te laat en elke rebound was voor het middenveld van SDOB. EVC kwam niet onder de druk vandaan. Toen Alvar een doorgebroken speler neerhaalde, moest zijn coach en scheidsrechter hem een tijdstraf geven. Heel vervelend, maar het kon niet anders. EVC kon geen potten breken en SDOB kreeg kans op kans. Met mooie reddingen voorkwam keeper Sjors zeker drie tegendoelpunten. Toch bleek ook dat SDOB weinig technisch vaardige spelers had, want een paar keer werd de bal voor open doel volkomen verkeerd geraakt. Twee spelers waren wel goed: de linkshalf/linksbuiten – een jongen met een goed linkerbeen en een mooie traptechniek – en de aanvoerder (mid-mid). Ondanks alle kansen bleef het lang 1-1. Laurens was erg in vorm en stak twee, drie keer in een razend tempo het hele veld over. Het was jammer dat hij de bal niet kwijt kon omdat onze voorhoedespelers geen loopactie maakten. Tien minuten voor tijd vierde Sam zijn frustratie bot op een tegenstander en zijn coach en scheidsrechter was gedwongen ook hem een tijdstraf te geven. Nog een minuut te spelen. Onze middenvelder laat de linkspoot (zie boven) uit zijn rug vertrekken, de linkspoot wordt aangespeeld en haalt verwoestend uit: 2-1. Dat kon er ook nog wel bij. In de laatste minuut.
Het kampioenschap zit er niet meer in, zeker niet met nog twee wedstrijden tegen Monnickendam voor de boeg. Maar straks zijn Emiel, Thijn en misschien Teijn er weer bij en hopelijk gaat het dan wat beter met de knieën van Philip.