EVC Edamse Voetbal Club
Volendam B5 – EVC B2: 3-1
Thijn was geblesseerd en deed niet mee, Timon en Laurens waren op vakantie en Marc begon licht geblesseerd op de bank. Gelukkig hadden we Quino en Kike in de gelederen. Quino ging in de spits spelen en Kike linkshalf. Omdat Volendam met 4-4-2 speelde, schoof Sam door naar het middenveld en bleven met name Philip en Emiel achterin om counters te pareren. Want dat was wat Volendam deed: EVC laten voetballen en bij balverovering counteren. Dat leverde, geheel tegen de verhouding in, een doelpunt op toen een buitenspeler knap teruglegde en een middenvelder helemaal vrij stond om binnen te schieten. EVC zat goed in de wedstrijd, combineerde volgens het boekje en deelde nu en dan speldenprikjes uit. Wat vaker schieten had meer kansen opgeleverd. De ruimte lag op rechts bij Simon, die net voor rust vrij werd gespeeld en de bal knap in de verre hoek schoot.
De tweede helft verliep rommelig. EVC kwam niet goed in het spel zoals in de eerste helft en Volendam speelde de weinige kansen die het kreeg koelbloedig uit. Quino schoot nog knap hoog in de korte hoek, maar daarbij bleef het wat EVC-kansen betreft. Het derde doelpunt van de tegenstander ontstond uit een slim genomen vrije trap van redelijk ver buiten de zestien. Dat biedt mij eindelijk gelegenheid om wat langer stil te staan bij het nut en onnut van het MUURTJE.
EVC stelde een muur met flink wat spelers op waardoor Volendamspelers vrij kwamen te staan. De jongen die de vrije trap nam deed alsof hij van ver ging schieten, maar schoof de bal naar zo’n vrijstaande voorhoedespeler die geheel ongedekt geen moeite had om Sjors te passeren. Ik zag dat vanaf de bank al aankomen en schreeuwde nog ‘GEEN MUUR’, maar mijn stem draagt niet ver genoeg zodat niemand op- of omkeek. Philip schijnt nog wat gezegd te hebben, maar niemand kwam op het idee die spelers te dekken. Laat dit een goede les zijn, jongens.
Wanneer wel en wanneer niet een muur? Wel een muur als:
– de bal net buiten de zestien ligt (dus niet als de bal verder ligt, want dan kan de keeper de baan van het schot heel goed volgen en anticiperen op wat gaat komen; zijn zicht wordt ook niet belemmerd door een muur)
– bekend is dat de speler die de vrije trap neem een specialist is. Een specialist is iemand die het vermogen heeft om de bal zo te schieten, dat deze ná de muur onmiddellijk daalt (anders gaat de bal hoog over). Dat vereist een speciale voetbeweging: lichaam boven de bal, de bal met de wreef in het hart raken en, heel belangrijk, de bal heel kort toucheren. Dat wil zeggen: niet het schietbeen doorhalen, maar onmiddellijk terugtrekken. Daardoor daalt de bal halverwege de baan. Kijk maar eens hoe specialisten dat doen (Depay, Bel Hassani van Heracles, etc.)
– als niet bekend is dat de speler een specialist is en de bal ligt redelijk ver, dan GEEN muur; je kunt dan beter twee lange spelers naast de doelpalen posteren of vertrouwen op de prima keeperskunsten van Sjors.
Nu komt het: in de tweede klasse waarin wij spelen is geen enkele speler specialist! Er zijn EVC-ers die het kunnen leren (Sam, Simon, Emiel), maar dan moet je zestien uur per week met kartonnen poppen werken. Nog twee wedstrijden. Ik ben er 7 mei helaas niet bij, jongens. Succes!
Dick