EVC MD1 – Zouaven MD1: 4-1, door naar volgende bekerronde!

Zaterdag een wedstrijd in de knvb beker rondes.
Na de eerste ronde zijn het nu “sudden-death” wedstrijden, de verliezers liggen uit de beker competitie.

Voorafgaande aan de wedstrijd werd het EVC complex nog even afgekoeld met een frisse ijsregen, hopen was op een droge wedstrijd.

Gespannen begonnen we aan de wedstrijd, en dat was ook een beetje te zien.
Er werd hard gewerkt door iedereen, maar het liep nog niet heel vloeiend.
De Zouaven, die na de winterstop zijn gepromoveerd naar de 1e klasse (wij 2e..), probeerde het spel naar hun hand te zetten, maar ze kwamen niet echt door onze verdediging. Toch lukte dit een keer met als resultaat een 0-1 achterstand op het bord..
Behalve de schrik had het ook een positief effect: we waren nu echt wakker!
De focus was nu duidelijk: we moesten wel winnen om door te gaan.
We begonnen nu meer richting de helft van De Zouaven te voetballen, en één van de acties resulteert in een hoekschop.
Faye stelt zich op om hem te nemen, schat de wind in en krult de hoekschop zo het doel in: 1-1!
Een hoorbare zucht en blijdschap bij de trainers, we gingen niet met een achterstand de rust in.

Na de limonade en wat tips gingen we weer gemotiveerd het veld op.

We hadden nu tegenwind, en dat vroeg toch om een andere manier van voetballen.
Kortere passes, en minder diep spelen. We pikten het goed op en combinerend kwamen we toch meer en meer op hun helft.
Dan blijft een speelster van De Zouaven haken aan het been van Liz, die vervolgens kermend op de grond blijft liggen. Door een verdraaide voet kon ze niet verder spelen.
Anne stelt zich op om de vrije trap te nemen, net buiten de 16, en knalt de bal tussen iedereen door. Hij wordt hier en daar nog aangetikt, maar verdwijnt in de verre hoek in het net: 2-1!
Dit was het mentale tikje dat we nodig hadden.
We leken wel vleugels te krijgen, en met mooie individuele acties scoren kort achter elkaar Mei-Lan en Femke de 3-1 en 4-1.
De Zouaven-meiden weten ook dat het erop of eronder is en vechten voor wat ze waard zijn.
Tussendoor was het gaan regenen/sneeuwen, maar weinig mensen hebben het gemerkt, zo spannend was het.
En dan laten onze verdedigsters zien wat ze waard zijn, ondanks de enorme druk op het doel blijven ze koel en houden het doel vrij.

Dan komt het verlossende fluitsignaal, en zijn we een ronde verder!
Heel goed gewerkt meiden, en al heb ik niet alle namen genoemd, jullie hebben allemaal keihard gewerkt en de volgende ronde zelf verdiend!

Zie jullie dinsdag weer, bij de training.

Peter