EVC Edamse Voetbal Club
Bij het begin van de wedstrijd was de tegenstander nog niet gearriveerd. Onze meiden oefenden strafschoppen op keeper Lisa. In een rijtje achter elkaar schoot de een na de ander op keeper Lisa, die zo lekker ingeschoten werd. De veldspelers waren nog niet echt warm, wakker en scherp en dat leidde tot veel bedeesde schoten. Alleen Dikra schoot als een kerel: snoeihard en in de kruising, onhoudbaar. Ook was het mooi te zien dat spits Sophie haar tweede en derde strafschop maakte. En de keeper zelfs een beetje jende: “Panna bij de keeper, haha”. Even later werd van handschoenen gewisseld en stond Sophie op de doellijn. Keeper Lisa schoot haar twee penlaty’s feilloos in. Ha! Mooi om te zien dat de meiden elkaar zo scherp houden.
De tegenstander had in de file gestaan bij wegwerkzaamheden op de A7. En omdat Hippolytushoef toch wel ver is (ligt naast de Afsluitdijk) werd er al gegrapt onder ouders dat we voor de uitwedstrijd daar een dag tevoren zouden vertrekken, met de caravan. We gaan het meemaken!
Enfin, de meiden van Succes waren gearriveerd en stonden nog een beetje onwennig op het veld. De scheidsrechter floot af en EVC kwam snel uit de startblokken. Er stonden vier aanvallers rond de keeper van Succes. Zoveel belangstelling was ze niet gewend. Dikra schoot, alleen werd haar schot geblokt. Oeeh klonk langs de lijn, want deze hadden we al bijna geteld.
Succes had een aantal goed voetballende meiden die de hoekjes konden vinden die Lisa niet kon afdekken. Via de paal werd het 0-1. Grrr.
Spits Sophie stond in een dik winterjack nog steeds langs de kant, ze was wissel bij de start van de wedstrijd. Zodra ze erin kwam werd het gevaarlijk en binnen een minuut was het 1-1. Sophie bleef gevaarlijk, pakte een afvallende bal, controleerde de bal en scoorde: 2-1. Dit was het succes waar we al weken op hoopten!
Bij een uittrap werd makkelijk overgenomen door de tegenstander die scoorde. Weer gelijk. Uiteindelijk werd het ook 2-3 en gingen we met achterstand de rust in.
Na rust scoorde Succes al snel 2-4. De meeste ouders (inclusief ikzelf) hadden dat alleen niet gezien, omdat de koffie met een praatje altijd langer duurt dan de limonade van de meiden.
Toen de ouders weer beneden waren en zich koesterden in de novemberzon, was niet alleen het veld maar ook het spel groen: EVC viel aan, golf na golf. Er was een aanval met drie aanvallers, Dikra schoot op de paal, debutant Indy kwam kansrijk voor de keeper en Carolien had een mooie schotkans. En Dikra dribbelde, keek, dribbelde, legde aan voor schot alleen werd iets uit positie gebracht en de bal ging naast.
Zo bleef het 2-4. En hebben we onze meiden opnieuw zien groeien in het creeren van kansen. Met iets meer Sophie, geluk en focus gaat dat leiden tot heel veel doelpunten. En daar ga ik over schrijven!
Een fijne week!
Bert van der Meer (vader van Lisa)