EVC Edamse Voetbal Club
HSV B3- EVC B2: 3-4
Max en Laurens deden met de B1 mee en Coen Prinsze van de C1 ging met ons mee naar Heiloo, waar hij als linksback liet zien dit niveau moeiteloos aan te kunnen. Aan het begin liet hij de grote rechtsbuiten een keer glippen, die prompt scoorde, maar daarna kwam Coen steeds goed vóór zijn man zodra die werd aangespeeld. Twee keer stoomde hij zelfs met de bal aan de voet naar voren en hadden we aldus een extra aanvaller met een goed schot in de benen. Coen, bedankt voor de goede invalsbeurt.
Het was een wedstrijd met twee gezichten. EVC kwam binnen tien minuten op een 0-3 voorsprong (twee keer ‘killer’ Marc en een keer een eigen doelpunt na een goede voorzet van Timon). Daarna zakte het spelpeil naar een bedroevend niveau. Ballen kwamen niet aan of werden zomaar naar voren geschoten, duels werden niet gewonnen, gecombineerd werd er nauwelijks. Als klap op de vuurpijl werd te lang met de bal aan de voet gelopen. De oude voetbalwet trad in werking: het betere team zakt naar het niveau van het zwakkere team en vergeet te voetballen. Dat zwakkere team werd allengs sterker en scoorde voor rust twee keer. HSV ging er in geloven.
In de rust was de stemming gelaten en geslagen. Ondergetekende hield een kritische analyse om ervoor te zorgen dat we aan deze wedstrijd drie punten overhielden. Rust aan de bal, de bal opzij en naar achteren spelen in plaats van blind naar voren, anticiperen op wat gaat komen, ‘meedoen’ ook al is de bal aan de andere kant van het veld. Ronald benadrukte dat niet te lang met de bal moest worden gelopen: eerder spelen dus. Ik geloof dat hij voor de tweede keer zijn ‘suikertje’ uitdeelde.
De tweede helft was beter en veel leuker om te zien. Nu werd er wel gecombineerd, was er meer rust in het spel en kwamen de kansen vanzelf. Wie anders dan Marc maakte de 2-4. Daarna waren er kansen voor Sam (mooi schot op de lat), Thijn (mooie kopbal uit een corner van Simon), Alvar (kapte zijn man goed uit, maar vergat binnen te schieten), Noah (schoten strandden op de tegenstanders), Philip (pegel van grote afstand door de keeper gepareerd). Aan de rechterkant draaide het beter dan in de eerste helft. Simon, Jan en Thijn vonden elkaar in de combinatie en lieten de tegenstander lopen. Philip en Emiel speelden de bal nu beter in naar de middenvelders: ze dachten eerst na alvorens te handelen. Het werd nog 3-4 uit een mooie vrije trap die Sjors bijna had. Daarvoor moest Sjors nog zeker drie keer optreden bij ‘mogelijkheden’ voor HSV (ballen al uitlopend en glijdend onderscheppen, maar ook een hoge bal met ‘los’ boven de grote spits klemmen: er stond duidelijk een keeper op doel). Rest mij nog te zeggen dat de tegenstander zeer sportief was. Aardige jongens, geen gezeur. Eind goed, al goed. Achttien uit zes: we mogen niet klagen.
Dick