VR1 LIJDEN NEDERLAAG IN EERSTE BEKERPOULE DUEL

Onze dames, subtopper in de 4e klasse, openden de bekerpoule met een zware uitwedstrijd tegen het net niet naar de derde klasse gepromoveerde De Meer VR2. Op voorhand zou het al een loodzware opgave worden, maar door omstandigheden werd het nog moeilijker. EVC had net twee trainingen achter de rug, waar De Meer al ruim twee weken bezig is. Op cruciale posities miste EVC enkele sterke speelsters en met deze hitte met slechts dertien speelsters ten tonele verschijnen bleek ook op te breken. Toch was de start niet verkeerd. De beginfase leverde een gelijkopgaande strijd op, waarin het leek dat EVC zomaar weleens het eerste doelpunt zou kunnen gaan scoren. Maar de thuisclub begon steeds beter te spelen en bleek dan toch een maatje te groot te zijn vandaag. Een groot compliment voor onze defensie met Viola Kemper, Roos de Groot, Milly Eeltink en de teruggekeerde Sanne Zwarthoed, want zij gaven geen enkele uitgespeelde kans weg. Na een kwartier viel dan toch de 1-0,maar dat was een prachtig schot in de kruising van ver buiten het zestienmetergebied. Toen vond ook meteen de eerste noodgedwongen wissel al plaats. Milly moest met een bovenbeenblessure de strijd staken en werd vervangen door Elke Oudejans, die al drie jaar geen wedstrijd meer had gespeeld. Elke als verdediger is geen succes, dus schoof de fantastisch spelende jeugdspeelster Anne Prinsze een linie naar achteren. Na een klein half uur vond er een scrimmage plaats voor ons doel en na een zeer duidelijke handsbal wist de Amsterdamse ploeg de 2-0 te scoren. De arbiter had blijkbaar niets onregelementairs gezien. De warmte eiste zijn tol en de volgende wissel vond plaats. Elke kon er alweer uit en Debby van den Berg mocht zich op dit hoge niveau ook staande zien te houden. In het laatste kwartier voor de rust kreeg EVC nog twee tegentreffers om de oren. Er moet wel bijgezegd worden dat ook alles meezat bij de thuisclub. Wederom een afstandsschot trof doel, 3-0. En een vrije trap van behoorlijke afstand kwam via de onderkant van de lat op de rug van keepster Suzan Kaars en rolde zo het netje in, 4-0. In de tweede helft hadden de trainers geen mogelijkheden meer om te wisselen, want Janna Groes kon vanwege pijn in de heup niet verder spelen. Maar de ploeg bleef positief en de vechtlust was enorm. En ook mooi om te zien was dat er diverse dingen heel goed gingen. Een prachtig driehoekje met Anne, Daniëlle Kalk en Vérouschka Petrovic bijvoorbeeld. En ook sterke rushes en prachtige passeerbewegingen van Irene Tol. We hielden het een half uur op knappe wijze droog, maar toen was de pijp echt leeg. Zelfs captain Selma Evrengün, die op de voor haar ongewone positie als centrale middenvelder speelde, kon het niet meer belopen. Een klutsbal uit een voorzet leverde een niet te missen kans op, 5-0. En klunzig balverlies, wat vandaag ook teveel voorkwam, leidde de 6-0 in. Uiteraard is er terecht verloren, maar met iets minder pech had de eindstand dragelijker kunnen zijn.
Rolph