EVC Edamse Voetbal Club
WV-HEDW VR1 – EVC VR1 5-0 (2-0)
EVC mocht vandaag een rol spelen in de kampioenswedstrijd van WV-HEDW. Dat deze ploeg kampioen zou worden was al zeker, maar dat wilden ze logischerwijs in deze thuiswedstrijd al voor elkaar krijgen. Helaas misten trainers Meijer en Kalk wederom een paar dragende speelsters en waren er slechts 11 dames beschikbaar voor deze loodzware wedstrijd. Er waren nagenoeg geen jeugdspeelsters beschikbaar, alleen Anne Prinsze was weer met haar moeder mee gereisd naar Amsterdam om ons te helpen. Maar de wedstrijd begon al in de bestuurskamer, want de arbiter accepteerde het meespelen van de te jonge Anne niet (je moet officieel 15 jaar zijn). Trainer Rolph liet dit niet over zijn kant gaan en ging in heftig overleg met de begeleiding van WV-HEDW VR1 en zelfs het bestuur sprak hij aan om zijn problemen aan te kaarten. Alles en iedereen voelde met EVC mee en Anne leek alsnog mee te mogen spelen, maar de fluitist bleef bij zijn standpunt. Dit betekende dat 11 dappere strijdsters het ruim 90 minuten moesten zien vol te houden in een opstelling die ook niet alledaags was. Zoals bij zovele clubs is het dames en meidenvoetbal nog steeds een ondergeschoven kindje en dat werd ook nu weer bewezen. Een schandalige zaak dat de kampioenswedstrijd van een dames1 team gespeeld moest worden op een erbarmelijk slecht veld. Ons trainingsveld ligt er veel beter bij en menig boer uit onze contreien laat hier zijn vee niet eens op grazen. Maar goed, er werd evengoed gespeeld en EVC knokte voor iedere meter. Wij konden door het gemis van enkele aanvallend sterke speelsters niet tot grote kansen komen, dus werd er gespeeld op de counter en probeerden wij zo lang mogelijk de nul te houden. Met meedogenloos verdedigen van Jessie Lof, Daniёlle Kalk, Lian Slot en Roos de Groot werd dit lange tijd volgehouden, maar uiteindelijk moesten onze meiden toch capituleren. WV-HEDW was uiteraard de betere ploeg, maar er was hulp van EVC voor nodig om de score te openen. Met dank aan het slechte veld kon de ijzersterk keepende Suzan Kaars een hard schot niet klemmen en kreeg de toegesnelde Lian de bal ongelukkig op haar scheenbeen, waarna deze het doel in hobbelde, 1-0. Even daarna wist onze tegenstander op eigen kracht, na een mooie aanval, de score op 2-0 te brengen. Met deze stand werd ook de rust bereikt. In de tweede helft werd het allemaal nog erger. Een hevige regenbui van ruim een kwartier veranderde het veld in een modderpoel, waardoor goed voetbal bijna niet meer mogelijk was. De keihard werkende Debby van den Berg moest hierdoor ook regelmatig haar bril poetsen, want het zicht werd tot het nulpunt gereduceerd. In deze waterzegen van boven gebeurde verder niets noemenswaardigs. Pas toen het weer droog was vielen er weer wat leuke voetbalacties van beide teams te bewonderen. EVC probeerde toch wat aanvalletjes op te zetten. De zelden op het middenveld spelende Melissa Sluiman verdedigde niet alleen goed mee, maar kwam ook regelmatig mee op en Viola Kemper was als diep spelende middenvelder steeds aanspeelbaar, hield de bal dan netjes vast en stuurde daarna afwisselend Vérouschka Petrovic en Kelly Groot diep. Dit leverde echter weinig gevaar op, want ook WV-HEDW hield de posities in de defensie bezet. Met schoten van afstand probeerde de aanstaande kampioen de score op te voeren, maar daar lacht keepster Suzan alleen maar om. De volgende goal zou dan toch vallen en hiermee was het grootste verzet gebroken. Maar ook nu hielp EVC een handje mee. Een slippertje van de voor de rest foutloos spelende Jessie gaf de spits de mogelijkheid om vrij op Suzan af te lopen en zij scoorde beheerst, 3-0. In de slotfase vielen er nog twee doelpunten. Een mooie aanval en een dito schot leverden de 4-0 op. En even later was het opnieuw EVC dat de kampioen aan een doelpunt hielp. De werkelijk fantastisch spelende, beukende, sleurende en knokkende Irene Tol, die overal op het veld te vinden was, kreeg bij het mee verdedigen in de zestien de bal verkeerd op haar borst en de 5-0 lag in het mandje. Hier bleef het bij en onze opponent kon de champagne ontkurken. Maar EVC VR1 kan evengoed trots zijn op dit duel. Met slechts 11 speelsters, het ontbreken van een paar sterkhouders en het ongelukkig veroorzaken van twee eigen doelpunten hebben wij ons zelf op prima wijze voor een afgang behoed tegen de terechte kampioen.
Rolph