SV Hoofddorp C3 – EVC C1 C1: 3-2
Een zeldzame en zeer onnodige nederlaag tegen de nummer 3 van de ranglijst waarvan thuis nog met 9-1 werd gewonnen. Het veld was abominabel slecht en er stond een straffe wind die goed voetbalspel onmogelijk maakte. Daar hebben beide ploegen natuurlijk last van, al moet EVC het toch vooral hebben van strak combinatievoetbal. Maar onze jongens hadden een collectieve off-day. De scherpte was er niet, in de warming-up noch in de wedstrijd. In de eerste minuut zeilde een hoge bal van de zijkant zo over een verbaasde Sjors het doel in. De wind gaf de bal vaart en kromming, maar toch, het had niet gehoeven. EVC leek wakker en zocht het offensief, maar Aaron blesseerde zijn heup en was weinig gelukkig in zijn acties. Elke bal over de zijlijn betekende tijdwinst voor Hoofddorp omdat de bal dan kilometers ver over aanliggende velden woei. Om gek van te worden. Lange ballen van EVC hadden met wind mee een averechts effect: ze gingen te hard voor de voorhoedespelers en het betekende steeds tijdverlies omdat die bal dan weer gehaald moest worden. EVC speelde dat niet slim. Toch maakt Semmi de gelijkmaker. Vervolgens schoot Hoofddorp een vrije trap met een stuit en via een polletje over Sjors en konden we weer opnieuw beginnen. Linksback Johnny lepelde de bal met zijn linkerbeen vanaf de zijkant in het doel: 2-2 en rust. Een stuk of zeven spelers konden bij het verlaten van het veld zeggen dat ze een helft hadden gespeeld. De rest zat niet in de wedstrijd of had geen bal geraakt. In de tweede helft kwam dat niet meer goed. EVC kreeg drie, vier opgelegde kansen die werden gemist, en uit het niets scoorde het fanatiek spelende Hoofddorp – dat een stunt rook – de 3-2. Daar bleef het bij. Een verloren zaterdag.
Jongens, om kampioen te worden moet iederéén zich 100% inzetten, niet alleen de jongens die dat altijd wel doen. Verliezen mag, zeker tegen een goede tegenstander, zolang je maar met opgeheven hoofd het veld verlaat en het gevoel hebt: ‘ik heb alles gegeven, meer zat er niet in’.
Dick