EVC Edamse Voetbal Club
Waarom is het nog zo koud? Weermannen en vrouwen voorspelden ‘en masse’ een lenteachtige dag, maar jullie aller stukjesschrijver vertoonde bevriezingsverschijnselen aan de uitstekende delen. Onze Rood Groene toppers echter hadden schijnbaar geen last van de bittere koude en werkten netjes hun opwarm routine af op het schitterende A-veld van EVC.
Met Nourdin Rezzak in de wissel en Justin Witte op links back starte EVC aan de wedstrijd tegen Oosthuizen. Een wedstrijd die in november nog met 4-1 werd gewonnen. In de eerste minuten was het nog wennen voor EVC. Hoewel er wel veel druk was van de kant van EVC, wist EVC niet te profiteren van de kansen die het kreeg. Ook moet worden gezegd dat 4-4-2 spelen tegen een ploeg die 4-3-3 speelt toch lastig blijft. Wie staat waar? Wie doet wat? Wie dekt wie? Hoe benutten we de ruimte op het middenveld? Al met al echter waren de eerste 30 minuten zeker niet onverdienstelijk!
De aanvoerder van Oosthuizen speelde een belangrijke rol in de weerstand van Oosthuizen, het spel verdelend en bij tijd en wijle de aanzet gevend voor een goede omschakeling, waardoor EVC soms toch nog in de problemen kwam. Na een kwartiertje kwam echter het eerste verlossende doelpunt van Jeffrey Karstens 1-0. Maar niet lang erna voltrok zich een gebeurtenis die zich die wedstrijd nog minimaal 5 keer zou voor doen. U zult er versteld van staan, maar onze scheids (Edwin Schans, dank voor het fluiten!) floot terecht af na een verkeerde inworp. Jawel dames en heren…. een verkeerde inworp…..
Blijkbaar hebben onze mannen dat nog niet onder de knie. Dus bij deze nog maar eens een korte uiteenzetting waarop moet worden gelet bij de inworp:
- op het moment dat de inwerper de bal loslaat, moet hij met de voorzijde van zijn lichaam naar het speelveld gekeerd zijn
- en deel van elke voet moet op de zijlijn of op de grond achter de zijlijn staan
- de inwerper moet de bal van achter het hoofd daarboven loslaten
- de inwerper moet beide handen gebruiken.
Na diverse momenten van hoofdschudden wisten we ons toch weer te herpakken en was het Vincent Wissels die na eerder een kans voor open doel gemist te hebben, zijn revanche moment had en de 2-0 wist te scoren. Een beloning voor zijn gretigheid die hij de hele wedstrijd liet zien. Met een 2-0 voorsprong een een fluitsignaal van Edwin Schans werd de rust aangekondigd, een teken voor het massaal toegestroomde publiek om de gang naar de kantine te maken.
In de kantine werd gesproken over het ‘hit en run’ voetbal en de schijnbare angst om een bal aan te nemen (in plaats van altijd maar direct te kaatsen), te kijken en dan pas de bal naar een Groene medespeler te spelen. Een beetje meer rust in het spel zou EVC naar grote hoogte kunnen stuwen.
Na de rust had Frank Karstens zijn vlag overgedragen aan Rene Dijkhuizen, die ijsberend langs de lijn zichzelf probeerde warm te houden. Hoewel het klasseverschil niet enorm was, kreeg EVC wel de overhand. Halverwege de tweede helft was het wederom Vincent die een kans wist te benutten en de 3-0 op het scoreboard wist te zetten.
Met de 3-0 op het scoreboard was Oosthuizen gebroken. EVC gooide, tot ‘vermaak’ van het publiek nog een paar keer verkeerd uit, maar het goede ervan was dat het inspiratie was voor de training op maandag. EVC bleef de gang naar voren maken en Oosthuizen kreeg sporadisch een kansje. Toen Twan Dijkhuizen niet veel later de 4-0 wist in te schieten was het gedaan met de moraal van Oosthuizen. Dit zou ook de eindstand zijn.
Wederom winst en daarmee rukt de D1 op naar de derde plaats in de competitie. Door het verlies van Purmerland is er weer van alles mogelijk…..maar we moeten uiteraard wel WINNEN.