EVC Edamse Voetbal Club
ZCFC VR1 – EVC VR1 4-3 (2-1)
De start was uitstekend. Na goed rondspelen werd Irene Tol diep gestuurd en binnen veertig seconden lag de bal in het mandje, 0-1. Maar dan weet je nog niets over de kracht van de tegenstander en over de vorm van de dag van je eigen ploeg. Het ging gelijk op, maar naarmate de eerste helft vorderde zakte het peil van diverse speelsters naar een bedenkelijk niveau. De passing was zwak, net als de aannames en het timen. Verkeerde keuzes, niet vrijlopen en het verliezen van duels. Ook het benutten van kansen bleek een probleem en het kansen weggeven ook. Slap verdedigen leverde een voorzet op vanaf onze linkerkant en de bal werd eenvoudig in de touwen gekopt, 1-1. Niet veel later een tegenaanval over de as waar ook niet overtuigend werd ingegrepen en de 2-1 achterstand was een feit. Toen begon de strijdlust, die bij enkelen ver te zoeken was, toch omhoog te borrelen en EVC probeerde nog voor de thee de zaken recht te zetten. Maar ook het geluk zat niet helemaal mee. Bij een paar goede schoten bracht de keepster prima redding en een vrije trap van Marieke van Straaten vloog via de binnenkant van de paal het veld weer in. In de tweede helft werd het spel, maar vooral de knoklust beter. Maar voor EVC daar iets mee kon doen werd een foute pass vanaf het middenveld naar de defensie onberispelijk afgestraft, 3-1. Onze dames begonnen toen echt druk te zetten en dat leverde mogelijkheden op. Maar het gevaar van de counter bleef op de loer liggen. Dan toch een goede combinatie via Suze Schouten en Marieke over links. Vérouscka Petrovic werd weggestuurd en zij verzond een perfecte voorzet, die door Selma Evrengün simpel werd afgemaakt, 3-2. Even later een zuivere pass richting het strafschopgebied. Irene nam de bal aan, sleepte naar rechts en werd door de keepster ondersteboven gekegeld, penalty. Bij deze cruciale stand zit niemand te wachten om een strafschop te nemen, dus nam de ook niet zo lekker draaiende captain Marieke haar verantwoordelijkheid. Na enige intimidatie pogingen van de keepster ging de bal rakelings naast. Kan gebeuren, ook dat hoort erbij. Even later was het helaas aan de andere kant wel weer raak. Keepster Suzan Kaars zag haar genomen achterbal zo in de voeten van een oranje/zwarte voorwaartse terecht komen en met een direct genomen lob vond zij het doel, 4-2. Om de druk nog meer op te voeren werd de frisse Janna Groes in de spits geposteerd en ging EVC achterin risico nemen door 1 op 1 te spelen. Verdedigster Roos de Groot verliet het veld en Nikki Pletinckx kwam er als extra middenvelder bij. Via rechts wist Nikki steeds Kelly Groot en Irene te vinden en diverse prima voorzetten volgden. Ook vanaf links verzond Selma een aantal bruikbare voorzetten. Helaas werd door verkeerd positie kiezen en statisch opgesteld staan geen van deze voorzetten tot doelpunt gepromoveerd. Vlak voor tijd was het dan toch nog Selma, die de 4-3 op het scorebord schoot en een kleine hoop op een puntje nieuw leven inblies. Het zat er echter niet in vandaag.
De laatste luttele minuten werden zonder het scoren van doelpunten uitgespeeld. Een onnodige nederlaag tegen een grotendeels individueel zwakkere, maar strijdlustig sterke tegenstander. Het fantastische positiespel, het goede verdedigen en het overtuigend afronden tijdens de trainingen komt er bij en aantal speelsters vaak niet uit tijdens de wedstrijden. EVC heeft nog een jonge ploeg met niet al teveel ervaring en routine in de damescompetitie, dus nog steeds werk aan de winkel voor trainers Meijer en Kalk. Handhaving is de doelstelling en dat gaat zeker lukken.
Rolph