Hitchcock heerst! EVC JO12-1 wint van concurrent Westfriezen JO12-1 met 5-4 na heroïsche strijd!

EVC JO12-1 – Westfriezen JO12-1 (3-3, rust) 5-4 voor EVC JO12-1
(23-11-2019, 4e competitiewedstrijd voorjaarscompetitie, seizoen 2019-2020)
Thuiswedstrijd. Vierde wedstrijd najaarscompetitie. Hoofdklasse. Westfriezen JO12-1. Zwaag. Gele shirts, witte broeken. Westfriezen JO12-1 zeven punten. Volendam JO12-3 zeven punten. EVC JO12-1 zes punten. Nog twee wedstrijden te spelen. Winnen was verplicht. Voor beide teams. Op voorhand: spannend. In de praktijk?
Het was fris, droog en een waterig zonnetje lonkte op de 23e november 2019. De gezaghebbende scheidsrechter Jeroen Klein betrad het zompige maar egale B-veld (Voor) met in zijn kielzog de matadoren van Westfriezen en de navolgende Roodgroenen: Yannick Alberts (k), Lucas Waals, Shane Heerland, Jim Spaargaren, Dapper Keuss, Hudhaifah Oukhanim, Lex van Montfort, Bjarne Schot, Jake Keizer en Anass Chemlali. De EVC-coaches Dennis van Montfort, Caspar Keuss en Jan van de Nes en hun collega’s uit Zwaag namen hun posities in langs de zijlijn. Spanning op de gezichten bij alle ‘belanghebbenden’. Zo ook bij de Talrijke Toeschouwers die, al dan niet met een kalmerend kopje koffie in de hand, zenuwachtig heen en weer drentelden ‘achter de boarding’ rond het veld.
Edoch, toen arbiter Klein het beginsignaal blies, viel alle spanning bij de spelers weg en streden de ‘arbeiders van het gras’ ‘vrij van geest’ voor de noodzakelijke zege. Roodgroen had vooraf informatie gekregen van spelertjes van Der Dritte im Bunde, concurrent Volendam JO12-3, dat een week eerder met 5-5 de punten had gedeeld met Westfriezen. Met name twee sterke, snelle, aanvallers en een heel goede middenvelder waren opgevallen. In de teamsamenstelling hadden de coaches van Roodgroen met dit gegeven rekening gehouden door de speersnelle verdediger Jim in het centrum te posteren. Een aantal Volendammertjes (waaronder enkele klasgenoten van Lex en Jake) was helemaal naar de Keetzijde afgereisd om de ‘Concurrenten-Clash’ te aanschouwen. Het Andere Oranje had baat bij een zege van hun Edammer collega’s en dus juichten zij (jawel) … voor Roodgroen! Al snel was duidelijk dat de analyse van onze buren ‘aan de zuidkant van Edam’ bleek te kloppen maar ook dat de verschillen klein zouden zijn, dat er Hoog-in-de-Concentratie gespeeld moest worden en dat van elk foutje moest worden geprofiteerd. Na enkele speldenprikken over en weer en goed handelend optreden van doelman Yannick en zijn Zwaagse collega wist EVC een eerste opening te forceren. De betrouwbare rechtervleugelverdediger Shane speelde met een strakke pass de ijzersterke linkspoot Dapper aan en die zag en vond met een fraaie steekpass de naar links uitgeweken Hudhaifah. De centrale middenvelder passeerde een Westfries en schoot de vervolgens uiterst fraai in de rechterkruising (1-0)! De gasten vonden echter al vlot een antwoord op deze dreun. Ze counterden over hun rechterkant en met een prachtige schuiver wisten zij de stand gelijk te trekken (1-1). De wedstrijd was nu geheel ontbrand en de teams gaven elkaar (indachtig de boksfenomenen Muhammad Ali en Joe Frazier) geen duimbreed toe en vochten voor elke meter gras. Op het kwartier veroverde Lucas de bal, combineerde met Shane en betrok Jim in het spel. De geweldig spelende Jim stuurde met een prachtige dieptepass de slimme bewegende Lex (mooie voorbeweging) weg. Met een magnifiek stiftje in de huisstijl van Dennis Bergkamp (The non-flying Dutchman) bleef Lex uiterst koel voor de prima Zwaag-keeper en scoorde prachtig 2-1! Om en nabij vijftig balomwentelingen later was het bijna weer raak: Hudhaifah kapte zich vrij en zijn schot teisterde de lat. Onder impuls van de zeer goed spelende centrale middenvelder van de Geelhemden sloegen de gasten evenwel weer terug. In eerste instantie wist Yannick onheil te voorkomen maar de rebound werd binnengetikt (2-2). Nadat Bjarne een vervaarlijk waarschuwingsschot had afgevuurd leverde een volgende aanval resultaat op. Na balverlies van Westfriezen zette Shane teammaat Hudhaifah aan het werk. In de counter die volgde over de rechterkant passeerde de zeer sterk spelende Hudhaifah twee man en trok de bal vanaf de achterlijn voor op Anass die goed was aangesloten en koeltjes binnentikte (3-2). De welverdiende rust naderde maar het spektakel was nog niet voorbij. In de absolute slotfase toonde Westfriezen wederom (een staaltje van) weerbaarheid. De Zwaagenaars (…) zetten hoog druk, veroverden de bal en één van de voorwaartsen haalde snoeihard uit: op ‘melkbussenhoogte’ (citaat C.K. te E.) zoefde het leder tegen het Roodgroene net (3-3). Een domper voor EVC, een opkikker voor Westfriezen. Pauze. Terwijl arbiter Klein van zijn meer dan verdiende kopje ’thee met een wolkje melk’ genoot, was er werk aan de winkel voor de Edammer coaches. Westfriezen had laten zien dat het kon omgaan met teleurstellingen (driemaal op achterstand) maar hoe zou Edam hier mee omgaan? Vóór de wedstrijd was dit aspect (toevallig of niet) al benadrukt door de coaches, nu kon dit in werkelijkheid ervaren worden. Na de rust kreeg de thuisclub meteen een volgende domper te verwerken: in de eerste de beste aanval schoot een Westfries hard op doel, Yannick pareerde met een flitsende reflex maar in tweede instantie was het toch raak (3-4). Tja, hoe om te gaan met teleurstellingen? EVC gaf het antwoord! In een meeslepende tweede helft (er was voor de supporters geen tijd om even naar de wc te gaan) waren de concurrenten wederom zeer aan elkaar gewaagd. Elke speler, elk team gaf simpelweg alles (en dat was veel)! Aanvallen, verdedigen, combinaties, solo’s, slidings, tackles, ‘kan ik niet winnen dan jij ook niet’, kortom: het was volop genieten! De EVC-defensie werd volop getest, Yannick was in grote vorm maar ter andere zijde maakte de Westfriese verdedigingsgordel ook overuren en kon hun doelman eveneens excelleren. Met vereende krachten en onder aanvoering van Dapper, Jim en Hudhaifah bestookte Roodgroen de tegenstander en creëerde het kansen. Een keer of drie stonden de in rode trainingsjacks gehulde coaches al met de handen in de lucht bij acties van Bjarne, Anass en Hudhaifah maar het mocht (nog) niet zijn. EVC ging onverdroten door al moest het zijn restverdediging op orde houden bij gevaarlijke tegenstoten van de gasten. Terwijl voor ‘het team op nadeel’ de klok ’tergend snel (…)’ zijn ronden wegtikte, volgde toch de omwenteling. Vooruit verdedigen van Jim, een interceptie, een pass op aanspeelpunt Anass, het wegdraaien à la Gerd Müller (der Bomber der Nation), een kanonskogel met de rechterwreef, het (ver)schroeien van het net (3-3)! De teleurstelling was weggepoetst, geloof in eigen kunnen en in een overwinning waren ervoor in de plaats gekomen. Een kijkje-op-de-klok door referee Klein, een minuutje of twee te gaan, een volgende aanval van EVC, een Anass-Assist en een ‘remember Fortuna Wormerveer moment’ van Jake: hard en hoog in de touwen … 5-4!!! Op Voordeel en Voorsprong, de sluizen dicht, de coupures gesloten, de vingers in de dijk, eventjes een op/over het randje tackle (excuus!), het eindsignaal. Gewonnen na Wat-een-Wedstrijd! Hitchcock heerst! Westfriezen teleurgesteld, EVC blij, Volendam juicht, toeschouwers en supporters uit de Kaasstad euforisch, Roodgroen-coaches ‘minzaam tevreden (… )’.
Mannen van Westfriezen en EVC, het was geweldig, wat een strijd, wat een gedrevenheid, wat een wil om te winnen. Omgaan met teleurstellingen, geloof in eigen kunnen: grote klasse! Ga zo door! Complimenten aan alle spelers van beide teams, aan de zeer sportieve coaches van Westfriezen en aan de uitstekende arbiter Jeroen Klein!
Volendam gaat nu aan kop, EVC volgt op een punt. Komende zaterdag is de laatste speelronde met Purmerland – EVC en Fortuna Wormerveer – Volendam. Volgt er nog een ommekeer of blijkt de nederlaag (2-3) in de laatste vijf (!) seconden tegen Het Andere Oranje de beslissing te zijn geweest? Hitchcock heeft al laten doorschemeren ook zaterdag van de partij te zijn … 
Heel veel succes tegen Purmerland, Mannen! Believe! En … wees en blijf scherp!!!