EVC Edamse Voetbal Club
WARTBURGIA VR5 – EVC VR1 5-1 (4-1)
Met tien eigen speelsters en drie toppers uit de VR2 waren wij naar het rommelige complex van Wartburgia afgereisd. Er is momenteel namelijk een grote verbouwing aan de kantine gaande. Het Amsterdamse team bestaat uit vrouwen op leeftijd, zeker vergeleken bij het jonge EVC team, die bijna allemaal op aardig niveau hebben gespeeld. Ze konden elkaar makkelijk vinden en zeker de fysieke kracht en de routine maakten het verschil.
Onze meiden toonden respect voor deze dames, en dat mag en moet ook, maar ontzag voor tegenstanders hebben is niet de bedoeling. Het leek of diverse speelsters uit Edam zich hierdoor lieten afbluffen. En de redelijk vroeg in de wedstrijd gevallen 1-0 en 2-0 deden geen goed aan het zelfvertrouwen in het team. Halverwege de eerste helft werd het ook nog 3-0 en toen gooide EVC de schroom van zich af en trok onverschrokken ten aanval. Een prachtige voorzet van Renee Groes werd goed gecontroleerd door Noah Suurmond, die na een draaibeweging verwoestend uithaalde en de bal via de binnenkant van de paal in het net zag dreunen, 3-1. Patricia Molenaar werd naast Brenda Eeltink centraal achterin gezet, waardoor Janna Groes kon doorschuiven om meer snelheid in de aanval te krijgen. Op het moment dat we nog enige hoop hadden op de aansluitingstreffer voor de rust werd keepster Fenna Swier bij een corner behoorlijk gehinderd op de doellijn, maar daar werd niet voor gefloten en zo kon de 4-1 vrij ingekopt worden.
Na een tank naar benzine ogende vloeistof genuttigd te hebben en wat kras taalgebruik van de trainer werd begonnen aan de tweede helft. De duels werden feller en nu ook regelmatig in het voordeel van EVC speelsters beslist. Nora Kramer en Annicka Kuipers verdedigden nu ook overtuigend en Kim Uijlenhoed, Nina de Groot en Daniёlle Kalk streden op het middenveld of hun leven er vanaf hing. De aanval werd gezocht en het was jammer, en zeker verdiend geweest, dat de inspanningen van voorhoede speelsters Sam Hennis, Kim Bakker en Noah niet nog twee treffers opleverde. Terwijl we nu zo lekker bezig waren was het ook niet in ons voordeel dat de bal regelmatig in een slootje of over de bouwhekken verdween. Wartburgia kwam er niet echt meer doorheen, maar een pegel in de kruising was zelfs Fenna te machtig en met deze 5-1 was het duel nu toch wel definitief beslist. Het bleef bij deze stand en zo konden we constateren dat er een groot verschil zat tussen de twee helften. Een compliment aan het hele team is, en dat werd bevestigd door routinier Brenda, dat iedereen positief bleef en knokte voor een bijna onmogelijk goed resultaat na de rust.
Rolph