EVC Edamse Voetbal Club
SPORTING ANDIJK MO19-1 – EVC MO19-1 : 5-5 (1-3)
Slechts tien eigen speelsters beschikbaar voor de slotwedstrijd van de competitie. Maar gelukkig waren er weer vier meiden uit andere teams bereid om in te vallen. Genoeg vervoer en redelijk weer, alleen veel wind, dus het zou wel goedkomen vandaag. Ware het niet, dat een of andere lummel (de trainer zelf) voor het eerst de wastas had vorige week en deze vrolijk in zijn logeerkamer had laten staan. Daar sta je dan in Andijk. Maar gelukkig waren de mannen van het kleedkamer beheer en het wedstrijdsecretariaat zeer meewerkend. Er werd een tas tevoorschijn getoverd met prachtige bordeaux rode tenues. Ze waren van een herenteam, dus aan de grote kant en dat leverde lachwekkende taferelen op in de kleedkamer. Hier zaten echter geen sokken bij, maar ook toen kwam er een tas uit een stoffig hok met, opnieuw lachen gieren brullen, witte, groene en blauwe kousen. Maar we konden gelukkig voetballen en onze dank gaat dan ook uit naar vereniging Sporting Andijk voor deze perfecte medewerking.
Met het windje mee nam EVC al in de 4e minuut een voorsprong door de pas van een blessure herstelde invalster Anne Prinsze, 0-1. Het aan ons gewaagde Andijk gaf echter meteen antwoord en drie minuten later was het 1-1. Het spel golfde op en neer, waarbij EVC toch wel de iets gevaarlijkere ploeg was. Kim Bakker leidde de defensie, waarin ook Iris Taam, Femke Wijnandts en Nora Kramer en degelijke indruk maakten. Dus was het wachten op een nieuwe Edammer voorsprong. Na ruim twintig minuten was het de voor Sam Hennis ingevallen Vérouschka Petrovic, die zeer bekwaam de 1-2 op scorebord zette. En ditmaal was er op het A veld een echt werkend scorebord. Zou voor de ploegen die thuis bij EVC op het A veld spelen ook leuk zijn !!! In de 37e minuut gaf Faye Suurmond een perfecte steekpass, waarna opnieuw Vérouschka voor de 1-3 zorgde. Dit zou ook de ruststand zijn.
Er was noodgedwongen geschoven in de opstelling voor de tweede helft en dat pakte niet goed uit. Binnen tien minuten lagen de 2-3 en 3-3 achter keepster Fenna Swier, die gelukkig zelf haar reserve keeperstenue mee had genomen, want dat zat niet in de leentas. De opstelling werd gewijzigd, waardoor nu ook invalsters Paola van Daalen en Melissa Sier in het veld stonden. Onze meiden rechtten de ruggen en gaven weer vol gas. Kim Uijlenhoed schoof steeds door naar de voorhoede en Noah Suurmond en Annemijn Westerneng bezorgden de backs van de gastvrouwen een zware middag. Er werd prompt weer een voorsprong genomen. Met sterk kap en draaiwerk in de zestien wist Faye zich vrij te spelen en uit een nog vrij lastige hoek de 3-4 binnen te schieten. De wind speelde echter parten en Andijk kwam steeds vaker gevaarlijk richting ons strafschopgebied. Dit leverde dan ook, met nog twintig minuten op de klok, de 4-4 op na een defensief slippertje. Hier nam EVC geen genoegen mee en haalde nog eenmaal alles uit de kast om te zegevieren. Anne dook over de as op in de voorhoede, werd aangespeeld, liet twee verdedigsters de hielen zien en schoot diagonaal binnen, 4-5.
De buit leek toen alsnog binnen, maar ook keepers kunnen wel eens een foutje maken. Hier profiteerde de thuisploeg optimaal van, 5-5. Eigenlijk een hele mooie stand, hoewel EVC meer verdiende. Maar in de slotminuten kon het kwartje nog beide kanten opvallen. Een schuiver van de spits van Sporting verdween vlak langs de paal en even later wist aan de overkant de keepster met een knappe reflex Anne van haar derde doelpunt af te houden.
UIteindelijk hebben we moeten afhaken in de strijd om de titel, maar de doelstelling om goed te presteren en stand te houden in deze voor ons zware leeftijdscategorie is behaald. We hebben een keurig seizoen gedraaid, helaas hebben te veel speelsters langere tijd gekwakkeld met blessures, maar de diverse invalsters hebben het ook prima gedaan.
Rolph