De “Vrienden van de Zondag 3 min 1” zijn in Volendam tegen een (veel te) grote nederlaag aangelopen. Na een 2-2 ruststand werd het uiteindelijk 8-2. Het zag er in de eerste helft helemaal niet naar uit, dat wij deze wedstrijd zouden gaan verliezen. De tegenstander was (wederom) een zeer jeugdig team, maar EVC hield zich makkelijk staande en kreeg zelf goede kansen om op voorsprong te komen. Helaas stond de paal een openingstreffer in de weg. Uit het niets werd het 2-0. Wat miscommunicatie bij een voorzet zorgde voor de 1-0 en daarna werd en hoekschop binnen gekopt, 2-0. EVC kwam snel terug in de wedstrijd. Patrick Sombroek zorgde met een prima doelpunt voor de 2-1. Vervolgens werd de actieve Patrick in het strafschopgebied neergelegd en voltrok Giel Oudejans van 11 meter het vonnis, 2-2. De rust kwam voor Volendam als geroepen, want de 2-3 hing in de lucht.
Wat er vervolgens in de thee zat zal altijd wel een raadsel blijven, maar in de tweede helft was alles anders. EVC zakte op een enkele uitzondering na ver door de ondergrens en leek weer op het café-elftal van weleer, op zoek naar de voordeur van hun eigen kroeg. Volendam kreeg bij de 3-2 en 4-2 een vrije doortocht richting doelman Daan Keijzer en daarna was de wedstrijd gespeeld. Volendam liet EVC rustig komen om vervolgens in de counter toe te slaan, met spelers die bij ons zo in de selectie mee kunnen. Bij 8-2 zat gelukkig de zuivere speeltijd erop en was onze lijdensweg ten einde.
De wonden werden gelikt in de meer dan gezellige kantine van onze zuiderburen en zo was de nederlaag snel vergeten. Tja, het is nog steeds 5e klasse, maar waar we vorig seizoen in een klasse zaten met tegenstanders van ons niveau waarin we uiteindelijk 3e werden, zitten we dit seizoen in een (veel te) pittige poule. We moeten iedere week vol aan de bak en dat is wellicht teveel gevraagd. Neemt niet weg dat we wel wat beter kunnen als dat we vandaag in de tweede helft hebben laten zien.