Twee teams, het IJselmeer als decor, geen wind, kouder dan gedacht en klaar voor een herhaling van vorige week tegen Marken. Het zou echter anders uitpakken dan velen van ons hadden verwacht.
Jullie aller stukjesschrijver is niet in zijn beste humeur (vandaar waarschijnlijk dat het stukje direct al op de site staat), want vandaag was het simpelweg niet om aan te gluren. Hoge pieken en diepe dalen zullen we maar zeggen. Al waren er mensen langs de lijn, wiens naam ik hier niet noem, die betwistten of ik wel naar dezelfde wedstrijd heb gekeken.
Ik weet niet welke wedstrijd ik gezien heb, maar het was vooral Wed en weinig Strijd. Waarbij de supporting staf bijna Wedde op een verlies tegen het andere Oranje. De eerste helft speelde zich weliswaar op de helft van de tegenstander af, maar EVC kwam maar niet tot scoren. Een keeper ‘die is groter dan jij en ik…zei Guido van der Vlies’ passeer je niet met hoge ballen, maar hoewel er weinig wind stond, werden onze soms iets te luide adviezen in het nog overgebleven restje wind geslagen.
Dan is er toch diep in de tweede helft een goal. Een ietwat onverwachte actie van de scheidsrechter, nadat Twan Dijkhuizen over de keeper van de tegenstander strompelde in of net buiten het strafschopgebied. Hoewel het zeker geen penalty was, kreeg EVC toch een penalty mee, die door Twan koelbloedig werd ingeschoten in de linker (voor de kijker) hoek.
Daarna was het vooral onzorgvuldig: slappe kaatsen, uitgooien naar de tegenstander (waarom vraag je je af), moeilijke passes, geen rust in t spel en baden we, in het overwegend katholieke Volendam, dat het rustsignaal snel zou klinken.
Na de rust echter was het niet veel beter. En hoewel ik al weer veel meer getypt heb over deze wedstrijd dan ik van plan was, is er ook over deze helft weinig goeds te vertellen.
De onzorgvuldigheid bleef en het leidde zelfs tot een tegengoal waarbij op linksachter Nourdin Rezzak werd verschalkt en de voor de keeper gezette spits van Volendam makkelijk kon scoren.
Und Jetzt? Dachten de supporters, al billenknijpend. Gelukkig was het Twan die tegen het einde van wedstrijd (toen Dorus Bos was uitgevallen en Jeffrey Karstens, die zelf ook niet topfit was, toch nog moest invallen) de bal netjes over de keeper lopte en de 1-2 op het scoreboard zette.
Volendam voelde zich echter verre van verslagen. Dat kwam pas toen Bas Nieuweboer een corner nam die vakkundig door een speler van Volendam werd ingeschoten 1-3.
1-3 de eindstand, het fluitsignaal, koud douchen en de zonden overdenken. Ik troost me met de gedachte dat echte kampioenen ook slechte wedstrijden winnen…