2014-11-22 Tos Actief MC1 – EVC MC1

Tos Actief startte van af de aftrap zeer fanatiek; wat dat betreft is de clubnaam goed gekozen. Het ontbreekt alleen aan “van af de…” Het bracht onze vrolijk aan de top (2e plaatst) fluitende dames niet van de wijs. Met een Edamse variant van Tikkietakkie, het zogenaamde van de hak op de takkie (in woord en gebaar), werd Tos Actief langzaam terug in de verdediging gedirigeerd. Dit bracht in de prelude wat kansen, maar zou nog niet verraden wie de de protagonisten zouden worden van deze slecht geleide soap opera.
Een eerste poging hier toe was het zelfverzekerd dartelen van Nina (na een minuut of tien) door de defensie, die zich door goed loopwerk van de spitsen Sam en Daphne open zeeg, zoals ooit de dode zee voor Mozes. De Keeper restte hierop slechts het lopen naar het net om de bal op te rapen. 1-0.
De 2-0 Was een snoeihard schot van Kim Bakker; hier is eigenlijk sprake van een tautologie, want heb ik haar ooit iets anders zien doen?. Ja en toen was Sam aan de beurt; zij die zich nooit een belangrijk doelpunt laat ontnemen. Nummer 75 van het seizoen en 50 van de competitie. Dat het hierdoor 3-0 werd was een bijzaak. Nina zou nogmaals vanaf de middenlijn over het veld huppelen. Hier en daar hoorde ik “zo die heeft er zin in”. Deze da capo werd in 4-0 besloten.
Nu ik toch in muziek termen schrijf mag het hilarische zachte fluiten van de scheids niet ontbreken. Zijn blazen had absoluut geen invloed op het spel, erger nog als hij floot ging het spel gewoon door. Dit gecombineerd met een vlagger die constant naar de overkant liep te zwaaien, maar vergat deze beweging te maken als het echt buitenspel was, heeft er nog voor gezorgd dat we of wel een keer uit buitenspel gescoord hebben of een gevaarlijke kans daaruit kregen. Het was in ieder geval vermakelijk ook voor onze twee wissels die er warmpjes bij zaten in de dikke rode EVC jassen die Bart Kuipers voor de SPOTters op de reservebank heeft geregeld.
In de tweede helft ging het spel wat stroever de meiden van Tos kwamen wat vaker in de 16 maar met kunst en vliegwerk werd de 0 gehouden. Dit gaf natuurlijk wel de mogelijkheid te counteren.
Alsof het niets is scoorde Annemijn met een mooi lobje de 5-0 en de manier waarop ze na haar doelpunt terughuppelt naar de middenlijn, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, is nog het leukst om te zien. Vlak hierop zo ze nogmaals scoren. Maar eerlijk gezegd ben ik even kwijt hoe.
Tijd om ook wat andere zaken in deze wedstrijd te benoemen. BV de dames achterin: Nora, Britt, Elise, Roos, Iris (u begrijpt dat ze niet alle 5 tegelijk speelde , maar in wisselende samenstelling) en Bobby, dit 6-tal loopt de laatste wedstrijden (en deze in het bijzonder) steeds meer te tikken; de keepster wordt in gespeeld er is rust aan de bal niet alles wordt weer weggeschoten, er wordt gekeken of de bal langs het lijntje naar voren kan via de half of direct naar de spits. Dit geeft ook aan dat de dames achterin kunnen vertrouwen op halven en spitsen die op de juiste manier vrijlopen waardoor afspeel mogelijkheden worden gecreëerd. Dus als we toch mensen de hemel in schrijven. Mag ik uw aandacht voor Femke en Annicka deze dames zorgen er samen met Nina voor dat de ballen ook van achter naar voren worden getransporteerd en doen ook het nodige voorwerk voor de verdediging als de bal weer terug in ons bezit moet komen. Het is niet voor niets dat Rolph al watertanden langs de kant loopt en het liefst zou willen dat jullie wat jaren zouden overslaan om direct in de dames 1 te kunnen voetballen; maar ook hier zullen we hem het geduld opleggen dat we steeds meer met de bal aan het doen zijn. Rustig tikken we groeien vanzelf.
De laatste goal was ook een memorabele; Een steekpass op Sam die hierdoor alleen voor de keeper kwam, maar niet met links durfde uit te halen. Met rechts 180 graden om haar as draaide en de bal neerlag op de 16 meterlijn, schietklaar voor Daphne, die de bal vervolgens fraai in de kruising en de eindstand op 7-0 schoot.