EVC Edamse Voetbal Club
Vandaag de thuiswedstrijd tegen de Zaanse leeuwen van Hercules Zaandam 5, ontstaan uit de fusie tussen PSCK en VVZ. Helaas ook een klein lijstje afwezigen. Alec Fanger bevangen door influenza limburgia (voortaan pyjama mee als je uit logeren gaat), Tom vd Spek een onwillige spier en dan nog een stuk of wat afwezigen vanwege het Amsterdam Dance Event (ADE). Marco Kassteen begon aan de wedstrijd met de Ilpendamse variant van de influeza van Alec en hij moest na 15 minuten de strijd staken. Maar we hebben een oneindige reservelijst en zo deden Simon Woudenberg, Martien Eijk en Jeroen “komt die stift” Klein mee. Als vanouds nam Jeroen Maat plaats tussen de palen. Geen idee hoe sterk onze tegenstander was, maar twee keer per week trainen, een indrukwekkende warming-up en voor de wedstrijd nog even naar binnen deed het ergste vermoeden.
Gelukkig viel de tegenstand alleszins mee. Na wat heen en weer geschuif in de beginfase op het middenveld nam EVC de regie in handen en was het wachten op het eerste doelpunt. Dat leek te vallen toen Jeroen de bal van dichtbij kon inschieten, maar Gerro Sanders keerde de inzet op de doellijn. Even later was het wel raak. Een aanval over de zijkant met Martien en Simon leverde een voorzet op die door Jeroen bij de tweede paal werd binnen geschoten, 1-0. Erop en erover, maar wij hebben ook spelers die een tegenstander de helpende hand toesteken om terug te komen in de wedstrijd. Eerst zagen we een onvervalst Maat(je). Jeroen heeft de bal nog steeds aan een touwtje, alleen is dat touwtje met het verstrijken der jaren een meter of 3 lang geworden. Zo verloor Jeroen na het aannemen de bal in het strafschopgebied aan een tegenstander, maar deze Zaanse leeuw (Clarence?) presteerde het om het leder van een meter of 10 naast het lege doel te plaatsen. Daarna volgde nog een onvervalste “hups” van Paul Buurs. Het door de benen willen spelen van een tegenstander op de achterlijn in een vol strafschopgebied mislukte, maar liep gelukkig voor ons goed af.
In de tweede helft liep EVC snel uit. Jeroen ging er over links vandoor en legde de bal panklaar terug voor Jeffrey Kemper, die heel veel tijd nam en raak schoot, 2-0. Nog geen 5 minuten later kon de gang naar het scorebord weer gemaakt worden. Erwin Rossenaar (prima invalbeurt al schrijf ik het zelf), leverde een fraaie voorzet af die door Jeroen net zo fraai bij de tweede paal werd binnen gekopt, 3-0. EVC ging door en het was Toon Visser die middels een overtreding in het strafschopgebied gestuit werd. Strafschop en dat is bij Paul inmiddels een zekerheidje. “Hups” en het was 4-0. De Zaanse leeuw lag op zijn rug en het was wachten op de Amerikaanse tandarts die hem uit zijn lijden kwam verlossen. Zowaar viel nog de eretreffer. Wederom uit een “hups’, want bij het aannemen in het strafschopgebied schoot de bal iets te ver van Paul zijn schoen. En bij het herstellen produceerde hij een ouderwetse dubbele rietberger op zijn Copa Mundials. Zo kon een tegenstander een voorzet geven die van dichtbij werd ingekopt 4-1. Twee minuten later zat de bal er aan de andere kant weer in. Een zeer strakke voorzet van Simon werd door Gerro weergaloos binnen geknikt, 5-1. Hierna was Martien met een mooie actie nog dichtbij een doelpunt en we zagen nog een mislukte stift van Jeroen (hoe lang geleden is dat wél gelukt?). Daarna was het slotakkoord voor Toon. Hij rondde een één-twee met Jeroen beheerst 6-1. Leuke wedstrijd, zeer sportieve tegenstander.
Volgende week de uitwedstrijd naar een tegenstander waar niemand van ons ooit tegen gespeeld heeft, Sporting S uit Schermerhorn.