EVC Edamse Voetbal Club
Een onverwacht sterk begin van EVC resulteerde in een snelle bekende goal van Kim B; nl met links uithalen en rechts het doel in. Het kansen creëren was daarmee niet over. Sam had er een. Kim werd nogmaals op pad gestuurd (u begrijpt aan mijn beschrijving dat het soms counters waren en we niet voetstoots aan mogen nemen dat deze wedstrijd, met een onder blessureleed gebukt gaande selectie meiden, eenrichtings verkeer betrof) echter bij het bereiken van de 16 besloot ze te schieten en de keeper gaf blijk van snel leervermogen door zich in de hoek op te stellen waar ze de bal verwachte. Het is daarmee evident dat had ze haar tocht voortgezet in een rechte lijn, de bal het doel in had kunnen lopen; het kan ook zijn dat deze keepster over psychisch inzicht beschikt. Waar waren we. Oja kansen.
Irene en Nina lieten nog een fraai staaltje zien van hoe door een defensie te combineren: De bal was al over de nodige schijven gegaan alvorens bij Irene te belanden. Met haar rug naar het doel, randje zestien, tikt zede bal terug op Nina, Nina tikt Irene weer aan en die tikt de bal achter de verdediging waar Nina net voor de uitkomende keeper opduikt en geforceerd wordt om op het maximaal bereikbare “de paal” te schieten.
Nu had onze tegenstander bij het afronden iets meer geluk. Qua kansen was het een gelijke strijd, qua doelpunten niet 3-1 zou het worden. Maar mag ik dan nog even de loftrompet over de strijd, die geleverd is, afsteken. Want wat hebben ze geknokt. Echt goed. En dat met een zevental geblesseerden. 1 hamstring, 2 losse tenen, kuitbeen, lies, spierscheuring & ‘n rugblessure. Nog een wedstrijd en dan hebben we we een weekendje vrij.